Vanmorgen na een goed ontbijt op ons gemak alles in de auto gepropt en nog even tanken in Bowmore waar je nog bediend wordt en niet zelf met die slang in je handen hoeft te staan. Ook is er tijd voor een praatje met de bediende en dan richting Port Ellen Ferry Terminal. De grote doorgaande weg zou men bij ons als een slechte secundaire weg betitelen. Het asfalt is op de meeste plaatsen best wel in orde op een paar stukken na waar de gaten steeds groter lijken te worden. Als je het profiel van de weg bekijkt denk je dat ze gewoon de bovenlaag van de grond hebben afgeschraapt en daar asfalt overheen gelegd hebben. Het hobbelt en waggelt dat je af en toe moet oppassen dat je niet met je hoofd tegen het dag stuit en op deze weg mag je 60 mijl/uur rijden, dat is 97 km/u. Ons navigatiesysteem rekent de maximumsnelheid direct om van mijlen naar kilometers, dat is wel zo handig.
In Port Ellen gaan we direct naar de terminal en staan helemaal vooraan. De ferry komt aan en draait in de kleine haven rond om met de achterkant aan te leggen. Stuurmanskunst op zijn best, ik zou dit wel eens willen zien als de zee ruw is.
Dan komt het moment dat we echt afscheid van het eiland moeten nemen dat ons zoveel goede momenten gegeven heeft, we moeten het voorlopig maar doen met de drank waar het eiland beroemd door is. 'T is behelpen, maar ja het drinken van dit vocht zal ook weer prachtige herinneringen oproepen. De boot opgaan betekent Islay achter ons laten, het liefst zou ik nog even terug aan land willen voor………ik weet niet wat. Het lijkt of ik iets vergeten heb, ik krijg iets melancholisch over me. Ogen drogen, omdraaien en op naar het volgende.
Eenmaal aan boord zien we dat we naar het bovendek moeten, dat betekent dat we wel het eerst erop gaan maar bij het uitrijden moeten wachten tot het onderste dek leeg is zodat voordat ons dek kan zakken en wij er van af kunnen. Gedurende de ruim twee uur durende vaart maken we foto’s van de distilleerderijen die we vanaf de boot zien Port Ellen, Laphroaig, Lagavulin met de ruine van het kasteel en Ardbeg. Mooi gezicht vanaf de zee. We kletsen wat met het amerikaanse gezin, drinken koffie en zo vliegt de tijd. Eenmaal aan land volgt een rit van 110 mijl, zo’n 170 km waar we twee uur en driekwartier over gaan doen volgens de navi. Eerst rijden we door Kintyre op het schiereiland Campbeltown, we steken bij Tarbert het schiereiland over en rijden dan langs Loch Fyne helemaal naar het noorden. Om in Glasgow te komen moeten we om een paar zeearmen heen die heel ver landinwaarts gaan. Op de uiterste punt stoppen we nog even bij een bierbrouwerij in de buurt van Cairndow, we zijn hierop geattendeerd door Anny, een van de medewerksters in ons hotel in Bowmore die uit deze streek komt. Na Loch Fyne gerond te hebben gaan we een bergkam over naar Loch Long, dan weer een bergkam over en dan komen we bij Loch Lomond. Dit is een laan en uitgestrekte zeearm die samen met The Trossachs deel uitmaakt van een nationaal park. Prachtige omgeving om door te rijden en dat maakt het omrijden niet echt tot een straf. In de buurt van Dumbarton gaan de tweebaans wegen over tot een Motorway met vier banen. Vanaf nu kan er doorgereden worden. Kort voor Glasgow gaan we richting stad, het duurt nog wel even voor we in het centrum aankomen. Ons hotel ligt tussen West End en de City Centre in. Na ingecheckt te zijn maken we een wandeling door het Kelvingrove Park waar uiteraard een standbeeld van Kelvin, je weet wel die van het absolute nulpunt, staat. Rondom staan prachtige gebouwen zoals de Art Gallery & Museum en de Sportsarena. Daarnaast ook gebedshuizen van allerlei geloven. Als we richting centrum lopen zien we in eerste instantie alleen maar restaurants, indisch, kebab en shuwarma, ja zo schrijven ze dat. Verderop komen we in het winkelgedeelte en daar lijkt het al meer op een centrum. We drinken wat in het Hard Rock Café en gaan weer langzaam terug. Ik kan niet zeggen dat ik Glasgow, althans dit gedeelte, een interessante stad vind. Persoonlijk vond ik rijden in de stad interessanter, links rijden in een stad heeft iets uitdagends en het is gemakkelijker dan je denkt.
Morgenvroeg gaan we weer voor een grote verplaatsing, Glasgow naar Newcastle waar we op de ferry naar IJmuiden gaan.
Slàinthe Mhath, Pjer

Geschreven door Pjer.oonderwaegs