Gisteren ben ik geëindigd met de gedachte dat wij ons gisteravond wel zouden vermaken. Nou, dat is gelukt. De bedoeling was om na het eten een afzakkertje in de bar te nemen maar toen we naar de Commodore Club gingen, een minizaaltje met live muziek van een heuse rockband. Hier hebben een whisky gedronken van het merk Bunnahabhain. Toen we afrekenden dachten we dat we gelijk aandelen gekocht hadden in de distilleerderij maar dat bleek niet het geval. De whisky was het overigens wel waard om wat meer te kosten dan normaal, smaakte geweldig. Wat het nog beter maakte was dat de band rockmuziek speelde uit het einde van de vorige eeuw, onze tijd dus…De muzikanten konden er wat van, ze speelden en zongen de sterren de sterren van de hemel. Er werd gedanst en meegezongen en dat maakte het tot een geslaagde avond.
Vanmorgen hebben we een goed brits ontbijt genoten en zijn we op tijd naar de auto gegaan om van de boot te sturen.
Van Newcastle on Tyne zijn we westwaarts gereden langs de restanten van Hadrians Wall ( Muur van Hadrianus). Een aarden wal die onder Keizer Hadrianus opgeworpen is om het noorden van het Romeinse Brittanica te beschermen tegen Caledonia. Het land van barbaren.
Aan de westkust aangekomen zijn we via Glasgow naar onze bestemming in Cairndow gereden. Cairndow is een heel klein dorpje aan een firth, een soort van fjord in Schotland. De firth of Fyne staat in open verbinding met de zee die ver weg is. Het zorgt er wel voor dat er eb en vloed is en dat is zover landinwaarts een rare gewaarwording.
We verblijven in de Stagecoach Inn, een hotelletje waar we negen jaar geleden ook al waren. Dit is een voormalige halteplaats voor de postkoetsen om te overnachten en de paarden te laten rusten of te wisselen.
In de bar is er nog steeds een aandenken aan de postkoets overgebleven en er is een ruime keuze aan versnaperingen. We hebben een wandeling van dik een uur gemaakt over de Shepherds Way en daarna Haggis, neeps and tatties gegeten.
Na het diner zijn we nog even naar het kleine kerkje met begraafplaats gegaan. Dit is een typische plek met veel verschillende grafstenen, waaronder niet alleen eeuwenoude maar ook recente. De jongste die we gezien hebben is van 2021.
Nu zit ik in de bar met een lekkere Arran, 10 years en moet meekijken en luisteren naar het Eurovisiesongfestival. De Arran vergoed veel in deze…….
Slàinte, Pjer

Geschreven door Pjer.oonderwaegs