Vandaag is mijn rustdag, ik hoef nergens heen en ga de stad in om mensen te ontmoeten en verhalen op te halen.
Geen zware rugzak op mijn heupen, alleen een klein tasje om wat spulletjes in mee te nemen zoals mijn paraplu.
Ik slenter door de stad en zie andere pelgrims arriveren en opgelucht foto's van de kathedraal maken zoals ik dat gisteren deed. Altijd weer een bijzonder gezicht om te zien wat het met mensen doet als de tocht tot een einde gebracht is. Er zijn natuurlijk ook van die "Diehards" die nog doorgaan naar Finisterra en Muxia, waaronder Loe.
Ik ben daar vijf jaar geleden geweest en voel nu niet de behoefte om daar nog eens heen te gaan, nee ik stap morgenvroeg op het vliegtuig om via Barcelona en Brussel naar huis te gaan.
Al lopend door de stad maak ik toch nog wel wat kiekjes want er zijn zoveel leuke plekjes dat ik het niet kan laten.
Ook heb ik nog contact met pelgrims die ik afgelopen weken heb leren kennen en enkelen van hun tref ik zelfs ergens.
Herinneringen ophalen en belevenissen uitwisselen is aan de orde van de dag.
Met zoveel souvenirshops als hier is het onvermijdelijk dat ook ik hier naar binnen loop en zelfs wat kleine dingetjes koop.
In mijn beste Spaans probeer ik dan wat uit te leggen en dat zorgt voor hele leuke taferelen. Ook al spreek je de taal niet (goed) een glimlach is universeel en opent vele mogelijkheden.
Mijn rugzak is al zo goed als ingepakt, ik wordt al om half zes opgehaald om naar het vliegveld gebracht te worden.
Nu nog even de stad in, wat eten en drinken en dan uiteindelijk toch het onvermijdelijke, de stad voor de laatste keer verlaten.
Adios Santiago de Compostela, adios Camino de Santiago, adios Peregrinos, me has dado un gran momento.

Geschreven door Pjer.oonderwaegs