Mijn bericht van gisteren heeft nogal wat reacties opgeroepen. Bedankt allemaal voor de bemoedigende woorden en de tips via verschillende media.
Hoewel het verhaal niet als klaagzang bedoeld was ben ik bang dat het een beetje te beladen was. Mijn bedoeling was niet om medelijden op te wekken maar meer om jullie mee te nemen in wat er met de pelgrim, en met mij in het bijzonder, allemaal kan gebeuren.
Het doet me goed om te merken dat velen van jullie meeleven.
Vandaag ben ik rustig aan begonnen en heb mijn tempo naar beneden bijgesteld met de bedoeling om na 20 km onderdak te zoeken. Ik heb echt heel langzaam op mijn gemak gelopen en ben regelmatig gestopt om te drinken, te eten of gewoon om een beetje om me heen te kijken en te genieten van de omgeving. Vandaag heb ik mede daardoor ook weer wat meer foto's gemaakt. Vanwege de koude ijzige wind heb ik de hele dag handschoenen gedragen en mijn hoofd goed ingepakt.
Na 1 1/2 uur heb ik ergens koffie gedronken wetende dat er de volgende 3 uur niets te krijgen was, zelfs geen watervulpunt. Als ik dan in het eerste dorpje (Reliegos) arriveer blijkt hier niets open te zijn geen bar of Albergue. Gelukkig werkt de waterfontein wel en kan ik mijn bidons weer vullen.
Dan maar anderhalf uur verder naar Mansilla de las Mulas, ook niets open. Gelukkig is er na weer dik een uur een Albergue open in Puente Villarente.
In de Albergue is er geen verwarming en geen warm water, daarom dan maar een driepersoons kamer geboekt, samen met Loe en nog een Pelgrim uit Zweden.
We beseffen onder het Pelgrimsdiner dat we vandaag toch weer zo'n 33 km gelopen hebben. En dat op een dag dat ik rustig aan wilde doen.
Morgen is het maar 12 km naar León, een grote stad waar ik wel even wil blijven.
Moe maar voldaan ga nu lekker slapen.
Buenos Noches.

Geschreven door Pjer.oonderwaegs