Gisteren heb ik niets geschreven, verderop kun je lezen waarom. Vandaar nu twee dagen in één keer.
Op zondag 20 oktober begonnen we te lopen vanuit SJPP. Eerst miezerde het een beetje maar voor we de stad uit waren begon het écht te regenen. Dus poncho omhangen en steil omhoog lopen. Dat ventileert niet echt. Gaandeweg werd het weer droog, dan weer regen. We hebben dus alle voorzieningen kunnen uitproberen.
Het eerste stuk gaat recht omhoog, zoals de Smidsberg maar dan kilometers achter elkaar. Regelmatig even stoppen om op adem te komen en wat te eten en te drinken. Als we in Orrison arriveren drinken we een kopje koffie en we weten dat we de volgende 18 km niets meer kunnen krijgen. Van die 18 gaan er nog 14 omhoog. We maken 1300 hoogtemeters in die tijd, dachten we maar we gaan ook weer stukken omlaag voor we bij de hoogste pas zijn. Uren achter elkaar klimmen, dalen en vlakkere stukken (zoals de Huisberg in Mheer).
Deze dag over de Pyreneeën is de zwaarste van de hele Camino, dat heb ik geweten. Om over die passen te gaan was al een grote beproeving voor spieren en gewrichten, het afdalen in de laatste kilometers was mogelijk nog erger. Dwars door een nat bos met allemaal bladeren op steile rotsachtige ondergrond. Zeer glad en oppassen dat ik niet uitglijd.
Helemaal boven liepen we letterlijk met ons hoofd in de wolken, zicht ongeveer 50m.
Als dan eindelijk het klooster van Roncesvalles in zicht komt komt de verlossing voor deze dag. Als ik ingecheckt ben merk ik dat ik uitgeput ben en ik krijg het koud. Na een douche en een half uurtje in mijn slaapzak voel ik me weer goed en ga dineren aan een gezellige tafel met z'n negenen.
Moe maar voldaan kunnen we dan aan 't bier met een Spanjaard, een paar Ieren, een Canadese en een Amerikaan.
Om tien slapen tot half zeven en dan voel ik me fris voor de tweede etappe.
Die tweede etappe is een stuk makkelijker maar we zijn nog steeds in de Pyreneeën dus het gaat nog flink op en neer.
Als we vertrokken zijn op een plek waar we onderweg koffie gedronken hebben merk ik na een half uurtje dat ik mijn regenjas heb laten hangen. Rugzak laten staan, Loe blijft erbij, en terug naar deze plaats. Mijn jas hangt er nog steeds, gelukkig. Dan weer naar Loe en verder, 4 km extra moeten lopen voor straf.
Deze dag loop ik gemakkelijk en we besluiten verder te lopen dan aanvankelijk het plan was. Aan het einde van de dag zitten we in Larasoaña en hebben we meer dan 27 km gelopen, ik dus over 31km. Mijn voeten voelen goed en de spieren laten zich goed voelen maar werken goed.
We slapen in een kleine Albergue waar we kunnen dineren, maar niet ontbijten.
Fijn om ook hier allerhande mensen te ontmoeten.

Geschreven door Pjer.oonderwaegs