15 mei, dat betekent dat we alweer aan de vijftiende dag van onze reis zijn en we hebben nog steeds het gevoel dat er nog veel te zien is. Volgens hetgeen we gepland hebben gaan we dat ook nog doen, we blijven ons verbazen.
Vanmorgen zijn we naar het paleis van de Sultan geweest in Yogyakarta. Yogyakarta is een bijzondere provincie met een autonoom bestuur, dit is een overblijfsel van de situatie onder Nederlands bewind. Het paleis van de 10de Sultan ligt midden in de stad en tegen betaling vrij te bezoeken voor iedereen. De Sultan woont hier nog steeds met zijn vrouw, dat zou je je bij ons niet voor kunnen stellen dat je zo maar door de tuin van de koning kunt wandelen. En dan te bedenken dat de sultan in deze provincie, waar hij ook goeverneur van is, meer invloed heeft dan onze koning in zijn land.
We bezoeken de officiële ontvangstruimte waar Willem-Alexander, toen hij nog prins was, ontvangen is met zijn moeder en vader. Ook de plaats waar de besprekingen tussen de 9de Sultan (Henk genaamd toen hij in Haarlem en Leiden studeerde en zo noemen de mensen hem nu nog) en Soekarno plaats vonden om de onafhankelijkheid van Nederland af te dwingen.
Ook hebben we het waterpaleis bezocht waar de adellijke familie en gevolg gingen zwemmen en relaxen. Hier werden we door een gids begeleid die Engels studeerde en dit als praktijkoefening deed.
Daarna zijn we naar de zilversmidwijk gegaan en zagen we hoe het zilver hier met de hand bewerkt wordt. Dat was wel interessant maar uiteindelijk draait het hier ook om de “commerce”. De winkel is groter dan de werkplaats, dat zegt genoeg.
Het tweede gedeelte van de dag hebben we ingevuld door het bezoeken van het Prambanan tempelcomplex aan de weg naar Soto, ongeveer 18 kilometer buiten Yogyakarta. Prambanan betekent “veel priesters” en het is het grootste Hindoe tempelcomplex van Indonesië. Ook dit complex is bedolven geweest door uitbarsting van de Merapi vulkaan en in de 19de eeuw ontdekt. De Nederlander van Erp heeft, net zoals bij de Borubudur, hier ook een belangrijke rol gespeeld voor het reconstrueren van de tempels. Een proces dat tot op heden doorgaat, een voor een probeert men de talloze tempels weer op te bouwen volgens het Lego-principe: kijk welke stenen op elkaar passen en probeer dan de constructie in elkaar te zetten zodat er als resultaat een tempel uitkomt. Een geluk is dat de tempels in elkaar gestort zijn en de stenen dus op korte afstand van het fundament liggen, nadeel is dat er geen tekeningen of beschrijvingen zijn en dat veel stenen door de jaren heen verdwenen zijn om funderingen voor huizen of wegen te maken.
Men moet dus afgaan op de manier waarop dit soort tempels, die gewijd zijn aan de drie belangrijkste figuren uit de Hindoe-historie, Shiva, Brahma en Vishnoe, op andere plaatsen gebouwd zijn. De voorstelling en reliëfs zijn meestal de uitbeelding van verhalen zoals het verhaal van Ramayana dat we gisteren gezien hebben.
Ook hebben we opnieuw kennis gemaakt met een groepje Boeddhistische monniken.
Alweer een indrukwekkende dag is achter de rug en nu gaan we lekker eten en dan wat drinken en slapen.
Selamat makan dan minum, sampai jumpa besok.

Geschreven door Pjer.oonderwaegs