Van El Burgo de Osma naar Oyon. 135 km.
Toch was de eerste vraag bij het ontwaken: hoe had Ajax het verder gedaan? De sufferds, verloren, ze zijn net zulke slemielen als Barcelona de avond er voor. Die stonden met 3-0 voor en verloren toen ook nog. We lieten ons de dag niet verpesten hoor.
Het tweede deel van de morgen had ik even besteed om onze oudste kleindochter te feliciteren met haar 21ste verjaardag. Alsof het gisteren was zag ik een trotse pappa voor me met haar in zijn armen, met de woorden: we hebben een dochter. Wat was hij blij.
Verder hadden we prima geslapen ondanks de wind en de kou. Het werd weer eens lange broeken weer en de sokken aan. Eerst boodschappen doen bij de supermercato ietsje verderop en dan toch maar weer de Cañon de Rio Lobos in. Nadat ik het weerbericht had gecheckt hebben we besloten om er een extra dag aan vast te knopen. Als we wilden konden we vanaf hier in 2 dagen naar Floirac rijden, maar dat wilden we niet. Omdat er overal in Europa nog even niet zulk best weer was voorspeld zouden we dan met regen thuiskomen en dat was geen leuke afsluiting van deze korte vakantie.
Vanaf zondag zal het overal beter weer worden.
Eerst de Cañon. Dat blijft toch een geweldig spektakelstuk van bovenaf. De weg er naar toe begon rustig maar na Cerano reden we meteen naar boven met hele beste haarspeldbochten. Eenmaal boven word je getrakteerd op een schitterend uitzicht. Ik heb zelfs gieren of adelaars gezien, in ieder geval waren het hele grote vogels. We kwamen ook de mensen tegen die we hadden ontmoet op de P bij El Burgo de Osma. Zij deden een rondje Cañon om daarna af te zakken en de route van El Cid verder te volgen. De route uit het NKC blad.
Bij San Leonardo de Yague namen we een klein stukje de N234 en daarna rechtsaf richting Vilviestre de Pinar. Deze tussenweg is ook weer prachtig. We gingen steeds hoger en hoger tot 1260 m met alleen maar naaldbomen, als ondergrond zacht gras of mos met hier en daar een uitspanning voor dagjesmensen. Gelukkig voor ons zijn wij niemand tegengekomen. Zou ook niet weten hoe dat had gemoeten, veel te smal. Vilviestre de Pinar is toch nog een redelijk dorp, had ik niet verwacht. Een klein stukje verder en daarna de CL711 tot aan Salas de los Infantes en daarna de BU825 op tot aan Nájera. Hier spotte Joop de eerst ooievaars. We hadden ze nog niet eerder gezien deze reis. Dit gebied heet de Sierra de la Demande. Was het gebied ten zuiden van de CL711 bijna alleen maar naaldbomen, nu waren de loofbomen aan de beurt. En meteen werd het ook kaler, want de loofbomen waren nog niet uitgelopen, hier en daar stond al wel een fruitboom in bloei. We zaten wel In Spanje maar boven de 1200 m was het kouder en daarom de natuur later. Het viel op dat in bijna alle stroompjes en beken water stond. Het had hier de laatste weken en misschien wel het laatste jaar goed geregend, gelukkig voor Spanje. Zodra we wat dichter bij een dorpje kwamen waren er ook loslopende koeien en schapen
en een enkel paard. Een herder was nergens te bekennen. Je moest uitkijken waar je reed. Het is niet aan te raden om deze weg in de avond of nacht te gaan rijden. Was de weg al niet te best, na Barbadillo de Herreros werd hij nog slechter en smaller. Die Spanjaarden kunnen uitstekend plakken en hebben er een prachtig kunstwerk van gemaakt. Maar ze hadden nog behoorlijke gaten laten zitten, want Joop had alle moeite om die te omzeilen. Wat een ruig bijna onherbergzaam gebied en toch woonden hier mensen.
Na Villavelayo begon het stuwmeer, het Embalse de Mansilla. Lang en uitgestrekt waar je telkens met een grote bocht om de uitlopers heen reed. Het stuwmeer stond volgens ons boordevol water en later bleek dat ook, want bij de dam spoot er een enorme stroom water uit een buis, wellicht een overloop. Daarna werd de weg breder en beter om te rijden. Geen getril meer aan het stuur en ook de bochten werden minder bochtig. De BU825 was slechts 99 km maar we hebben er wel 2,5 uur over gedaan. Na Bobadilla tot aan waar we wezen wilden was het één groot wijngebied. De ene Bodega na de andere. De wijngaarden lagen er schitterend bij, tenminste als je van een goed gecultiveerd land houdt zonder onkruid. Er werd volgens ons wat afgespoten, zelfs met deze wind. Na Nájera moesten we 2 keer een snelweg passeren de A12 en de AP 68 om uiteindelijk uit te komen ten westen van Logroño. Ik had voor de 2de keer de tip gekregen om camperplaatsen te zoeken ter plekke of in de buurt waar je je op dat moment bevond m.b.v. de app Park4night en koos er eentje bij Elciego, maar die leek ons niks. De volgende was in Oyón, ten NW van Logroño. Prima. Stonden hier alleen, maar alle voorzieningen waren aanwezig. Voor Bucks ook goed. Onder het genot van een wijntje, pastis-je en wat lekkers eerst maar even mijn verhaal afmaken. Het weer hield niet over, een paar spetters af en toe. De cp ligt achter het zwembad, er is een speelruimte met bbq’s en 3 padelbanen en een plaatselijke gymzaal. Hoe is het toch mogelijk dat al die voorzieningen aanwezig zijn bij kleine plaatsjes.

Parking Oyon
N42.50917. W02.4416

Geschreven door Opreismetdelootsjes