De brakke Joop heeft me aardig uit de slaap gehouden vannacht. Hij had overal spierpijn van de val van gisteren en was niet helemaal lekker, denk een klap van de griepmolen meegekregen. Bovendien moest hij om de haverklap plassen. We begonnen de dag dus maar langzaam en genoten van de zon die scheen. Ik heb de kaart bekeken en de dagen geteld die we nog tot onze beschikking hadden en wat we eventueel nog wilden doen. We hadden nog 3 dagen om van Corsica te genieten voordat de boot ons weer terugbracht naar het vaste land. Als het weer een beetje mee wilde werken konden we de rit die we voor de eerste dag in Corsica hadden gepland nog rijden. Om bij de Gorges de l'Asco te komen moesten we eerst terug naar St. Florent en daarna een bergrit waarbij we dezelfde weg heen en terug moesten rijden. Aan het einde van deze weg ligt een camping op een hoogte van 2000 m. De volgende dag terug. ( totaal 3 dagen). We besloten toch maar ons boeltje op te pakken en eerst Cap Corse te verlaten. Met Joop ging het weer veel beter en hij kon volgens eigen zeggen prima rijden, gelukkig.

We vervolgden onze laatste km’s van de westkust van Cap Corse en kwamen meteen al 3 bussen tegen op deze smalle weg. We zaten aan de kant van de afgrond en het ging allemaal maar net. Er waren stukken bij waar het echt niet had gekund. We passeerden Nonza waar het behoorlijk toeristisch was. Men kwakte ook maar zo hun metalen ros aan de kant van de weg neer, zodat er bijna geen doorkomen aan was. Het werd lager en lager en na een half uurtje waren we bij St Florent. Ook dat was erg toeristisch, geen mogelijkheid om ergens te stoppen voor de bakker. We zijn maar een stukje doorgereden richting een Leclerc en hebben ons op aardbeien met slagroom getrakteerd. We hebben ons maar niet vergaapt aan alle groente en fruit, want het is op Corsica schreeuwend duur. Ze moeten toch fruit in overvloed hebben maar alles wat je in de winkels zag kwam vreemd genoeg uit andere landen.
Een stukje terug richting Ile Rousse en na 5 km de D62 inrijden. Aan het begin was men bezig met de weg en die mannen keken ons aan van: die zijn niet wijs ! Vol twijfel staarde ook Joop mij aan. Is dit wel de juiste afslag? zo sma l! Volgens het Womoboekje waren die camperlui ook deze weg gegaan en wel met een grotere camper, dus konden wij dat toch ook? Het was maar goed dat het inmiddels 12 uur was geweest, dus etenstijd, want als we een auto waren tegengekomen zouden wij het haasje zijn geweest. Hoe meer we de bergen inreden en hoe verder naar het binnenland, hoe dichter de bewolking werd, tot het moment dat de hemel helemaal was gesloten en er geen zon meer te bekennen viel. We kwamen langs een watermolen, die geen dienst meer deed, een heel erg afgelegen boerderij en bij Sto. Piedro di Tenda heb ik nog net droog de gerestaureerde kerk (2015) kunnen bezichtigen. De gevel was wit, de rest niet. De kerk bestond uit 2 helften met in het midden een doorkijkje naar de begraafplaats. Heel bijzonder. Een stukje verderop bespeurden we een beste waterval, ook uit het boekje, een kerkruïne en een aantal menhirs, waar we voorbij zijn gereden omdat de hemel zijn volgende lading liet vallen. Deze hele smalle weg was al met al ruim 28 km lang waar we bijna 2 uur over gedaan hebben. Bij de monumentale kerk van San Michele hebben we eindelijk een plekje gevonden om te eten, weliswaar in de camper, want het regende nog steeds. Even snel tijdens een hele korte droge periode de kerk bezocht. Hij is opgebouwd uit witte kalksteen en donkergroene Serpentin-steen. Ook het interieur is fraai. Heel bijzonder.
Het zag er naar uit dat het bleef regenen en we besloten om richting kust te rijden en niet hier ergens een camping op te zoeken. Wij zouden dan alvast een stukje de richting op zijn die we naar de gorges d’Asco wilden rijden. We hebben de T11 opgezocht, dat is de weg van Bastia naar Aleria en daarna zijn we de richting Ponte Leccia opgereden. Zodra we op deze weg reden gingen we uitkijken naar een camping. Zowel in het ACSI- boek, de NKC app, als in het boekje van de WOMO waren nergens campings en/of camperplaatsen aangegeven. We waren dus aangewezen op onze eigen waarnemingen en die waren niet om naar huis te schrijven na zo’n lange dag. De coördinaten van de eerste plek uit het boekje van de WOMO klopten al niet eens meer. In het boekje stond wel een plaatje en met enige fantasie kon je de omgeving er wel uithalen maar er was veel veranderd. In Ponte Nuova stond een campingbord, maar we reden er 3 keer voorbij. Ik werd er op uit gestuurd om de weg te vragen en volgens de informatie die ik kreeg moesten we aanbellen bij de bar, want zij beheerden de camping. Bleek die camping gewoon niet meer te bestaan. 10 km. na Ponte Leccia, op de weg naar Corte, moest de eerst volgende camping zijn. In de stromende regen reden we ook hier in eerste instantie voorbij. Ha ha. Was ook niet echt duidelijk aangegeven. Dat krijg je hè, na een lange dag en ook nog regen. We waren de enige hier, wel lekker rustig. Alleen stond naast ons een ingezakt tentje. Zag er verlaten uit. De vrouw van de camping klaagde ook al over het weer. Elke dag begon het goed, maar tegen een uur of 1 trok alles weer dicht. Het was één natte bende. Ze heeft even voor mij gekeken op het weerbericht en het beloofde morgen goed te worden. Ben benieuwd. Was trouwens al veel vaker beloofd.

Camping 8 km ten zuiden van Ponte Leccia
Aan oostkant van de weg T20.

Geschreven door Opreismetdelootsjes