We zijn opgestaan met een blauwe lucht maar met een heleboel nattigheid en blubber op de grond. Ik heb mijn best gedaan om ergens een douche of washok te vinden, maar, of het was een nieuwe camping die men aan het opknappen was, of een bestaande camping die werd gerenoveerd. Een pad leidde mij naar een soort hok in aanbouw, maar ik kon er niet komen. Een grote blubberzooi versperde mij de weg en er naast lag een stapel snoeihout. Bijna gleed ik onderuit in de modder. De warmwaterkraan in de camper deed voor deze keer weer eens dienst.
In alle wijsheid die ons gegeven is hebben we besloten niet de gorges d’Asco te rijden. We hebben genoeg van de bergen en zijn regen. Bovendien zou het behoorlijk koud zijn op ruim 2000 m in de nacht en als we ergens behoefte aan hebben dan is het warmte, zonnewarmte wel te verstaan. Corsica is prachtig maar je moet wel een beetje mooi weer hebben. We zijn richting de zee gereden in de hoop nog een paar dagen van de zon te kunnen genieten. Ik heb gisteren al meteen betaald, 18.80 €, zodat we de tijd aan onszelf hadden. De volle mep voor heel weinig, goed betaald dus.
We pakten ons boeltje weer bij elkaar en vertrokken richting Corte, Venaco en Vivario. Het is de hoofdweg naar Ajaccio, dus veel verkeer en ook veel vrachtverkeer, maar wel dwars door de stadjes met hun smalle straatjes. Die vrachtauto’s denderden overal doorheen en verwachtten van het andere verkeer dat ze wel achteruit zouden rijden als het een keertje niet ging om elkaar te passeren. Dat ondervonden wij dus ook. Sommige vrachtwagens zijn er gewoon niet op gebouwd om zulke onmogelijk slingerbochten te kunnen halen zonder het overige verkeer te hinderen en bij een afdaling stortten ze zich naar beneden.
Net na Vivario op de Col de Vizzavona stoten we op een grote parkeerplaats en bewonderden het uitzicht. Hier staat in de verte ook één van de 25 ruïnes die Corsica rijk is, het Fort de Pasciolo. Het fort is gebouwd in 1771 en staat op 800 m. hoogte en heeft een ondergrondse citerne. Na de nederlaag van de troepen van Pasquale Paoli in Ponte Novu trokken zij zich terug in het Fort. Later heeft het dienst gedaan als militaire legerplaats en nog weer later deed het dienst als gevangenis in de tijd van Napoleon III. Na 1849 verviel het tot ruïne. Ondanks dat het tegenwoordig privé bezit is, geldt het sinds 25 mei 1977 als historisch monument.
We keken hier ook van boven op het stationnetje van Vivario, dat ik me nog kon herinneren van de treinreis van Corte naar Ajaccio, de vorige keer. Toen heb ik me ook al zo verbaasd over het feit dat dit stationnetje helemaal in de middle of nowhere stond.
Even na Vivario doken we de weg op die leidde naar de Col de Sorba en bij Ghisoni sloegen we de D344 in naar de défilé d’Inzecca langs de rivier de Orbo, die hier en daar woest tussen de rotsblokken door bruiste. Een laatste tocht door het prachtige Corsica, een laatste groet aan de bergen en de gorges. We genoten er volop van en ik schoot weer talloze plaatjes. Het weer hield zich buitengewoon goed, maar we zijn toch blij dat we die andere tocht niet gedaan hebben, want als je achterom keek naar de hogere bergen achter ons, zag je de wolken hangen en glom de sneeuw die er nog lag. In de loop van de middag was het boven de bergen weer helemaal dichtgetrokken.
In Ghisonaccia vlak aan zee, heb ik een camping uitgezocht. Later bleek dat de camping die ik had uitgezocht de rustigste van de 3 was. In de ACSI- gids staat hij voor 17,40 €. Het is toch verbazend dat campings die in de gids staan vermeld veel goedkoper zijn en veel meer bieden dan die in het binnenland. Bovendien zijn de meeste campings aan de kust. Camperplaatsen zijn er nauwelijks en in Corsica mag je bijna nergens meer wild kamperen. Er was op deze camping plek genoeg, kies maar uit. We wilden staan bij een elektra paal, want ik vertrouwde de ijskast niet. Ik vermoede dat te weinig zonuren voor het zonnepaneel de oorzaak was. De pot schafte bruine bonen en een restje spaghetti.
Morgen maar een rustdag inlassen, want ons interne kaarsje ging uit. Vakantie houden is een vermoeiende bezigheid.

Camping in Ghisonaccia

Dag 24. Zaterdag 19 mei
Ghisonaccia

Alsof alle rampen die ons achtervolgden nog niet genoeg waren, struikelde ik vanmorgen ook nog even over het enige trapje dat we bezaten om in en uit de camper en op ons bed te komen. Kats doormidden, in stukken en ik buiten op de grond. Als ik val weet ik echt niet meer hoe en waarom, maar het feit bleef dat ik nogal dummelig overkwam, een beetje deumpies. Lag het aan mij, lag het aan het trapje, stond dat niet helemaal recht? Ik weet het echt niet. In ieder geval moest er wel een nieuw trapje komen, want anders kom ik de camper niet meer in en zeker het bed niet. Omdat het seizoen nog maar net begonnen was, waren ook de doucheruimtes en de toiletten nog niet klaar en moesten de dames hun toilet maken bij de herenafdeling. Om er te komen was rondom het gebouw een onbeduidend laag stoepje. Je raadt het al. Daar ging ik bijna weer.
Meteen na het ontbijt eerst maar even boodschappen doen in de hoop dat men ergens een trapje verkocht. Bij het binnenrijden van af de zee naar Ghisonaccia kwamen we een winkel van sinkel tegen, een Stop Fouille, een soort Action, waar ze trapjes verkochten. We hebben er meteen maar 2 gekocht. Je weet nooit. Thuis was zo’n opstapje ook welkom.
Verder hebben we de dag in alle rust doorgebracht, een boek uitgelezen, genoten van de zon, pannenkoeken gebakken op de kleine bbq. Allemaal lekker en leuk.

Camping in Ghisonaccia

Geschreven door Opreismetdelootsjes