De douche was heerlijk warm en een harde grote straal met als gevolg dat als je je klompen niet buiten had laten staan alles kletsnat werd. Heb Joop maar even gewaarschuwd. Heb 22.40 € af moeten rekenen, wat behoorlijk aan de prijs was voor het gebodene.
Bij de Spar, die bestaat hier nog, gauw brood gehaald en op naar Filitosa. Alweer een archeologische vondst, waar we door omstandigheden de vorige keer niet meer aan toegekomen waren. Dat moest er deze keer wel van komen. Volgens de campingbaas was het maar 5 min. verderop. Nou, mag het ietsje meer zijn? Zeker 20 min later, geheel in wandelkledij, togen we naar de ingang van Filitosa. Dit keer was de toegangsprijs aan de hoge kant vergeleken met Cucuruzzu, 14 € pp, maar zeker de moeite waard. Iedereen zal wel gedacht hebben, ‘wat hebben die lui toch met stenen’, want ook hier waren de stenen alom vertegenwoordigd. Op een heuvel had men in de prehistorie een dorp gebouwd met ruimtes om te wonen, te werken en voedsel en gebruiksvoorwerpen in op te slaan. Tijdens een heerlijke wandeling door de velden, bossen en bergen stenen werden we welkom geheten door een concert van kikkers. Filitosa is een archeologische vindplaats in het zuiden van Corsica, die bewoond was van het einde van het neolithicum tot de Romeinse tijd. Het is de enige plek op het eiland waar megalithische menhir-standbeelden en Torreaanse torens samen voorkomen. In 1946 ontdekte Charles-Antoine Cesari archeologische resten op zijn land in het dal van de rivier Taravo. Acht jaar later leidde Roger Grosjean de eerste systematische opgravingen. Dit onderzoek bracht resten aan het licht uit verschillende periodes: de nieuwe steentijd (vanaf 6000 v.Chr.), het megalithische tijdperk (3500 tot 1600 v.Chr.), het Torreaanse tijdperk (1600 tot 800 v.Chr.) en de Romeinse tijd.

Hierna hebben we onze weg vervolgd naar Calvese en Sollacaro. In het boekje werd al gewaarschuwd dat het tussen deze 2 plaatsjes smal zou zijn. Nou, inderdaad heel smal en ook stonden er geparkeerde auto’s in de bocht. Geen uitwijk mogelijkheden. Gelukkig kwam er niks vanaf de andere kant, anders had één van beide precies in de bocht terug moeten steken.
Tot vlak voor Ajaccio hebben we de grote weg genomen T40, die volgens het WOMO-boekje zeker de moeite waard moest zijn, maar veel van wat daar in staat bestond niet meer of we waren er in sneltreinvaart voorbij. Ik was er zo langzamerhand wel achter dat bijna alle camperplaatsen die in dat boekje met hun coördinaten staan vermeld niet meer worden getolereerd.
Klein eiland, klein aantal km’s per dag. We waren nog vroeg op de plek waar we het plan hadden om te blijven, maar we zijn toch maar doorgereden naar een volgende stop in Sagoné. We hebben Ajaccio overgeslagen, dat kenden we van een vorige keer, bovendien werd er erg gewaarschuwd dat je nergens de camper kwijt zou kunnen om de binnenstad te verkennen.
Na de afslag van de T22 naar D81 begon het weer mooi en ruig te worden. Joop dacht dat hij heel hoog zat, maar in werkelijkheid was het maar 684 m op het hoogste punt. En daar zagen we weer de zee in al haar glorie. Van bovenaf is het een magnifiek gezicht, maar ben je eenmaal beneden dan valt het tegen, want bijna nergens kan je dicht bij de zee komen of er stond bebouwing. Sagoné ligt in een delta. 2 km richting Vico ligt een camping. We moesten de parkeerplaats van de Super U op draaien dat tevens de P was voor de camping. Bij de receptie heb ik lang moeten wachten, maar eindelijk was er dan toch een plekje voor ons. Heerlijk in het zonnetje, dat we nu koesterden na zo’n lange ontbering. Het is een Camping zoals je vroeger met de jongens wel zou willen, zwembad, tennisbaan, winkels, restaurant, alles was er. Je hoefde de camping niet eens meer af. Alles bij de hand. Niks voor ons dus, maar voor deze keer. Het Mifi- apparaatje deed het niet meer, het tegoed was op denk ik en opladen moet met de computer (internet). Heb ik niet hier. Jammer joh. Geen krant meer.
Naast ons stond een man alleen in een busje, op zijn hoofd een flaphoed, bijzonder type. Toen er s’ avonds een kindje met zijn fiets viel schoot hij te hulp en toen ik zijn stem hoorde dacht ik meteen aan de meester (maître) uit être et avoir. Precies zo’n stem.

Camping Le Sagoné in Vico
N42.130250 E08.705550

Geschreven door Opreismetdelootsjes