Het heeft de hele nacht getikt van de druppels die van de bomen vielen na een fikse regenbui. Daardoor konden we slecht slapen. Gelukkig hadden we gisteren een rustdag. Konden we er toch weer tegen en zijn tegen negenen opgestaan.
Vandaag is onze oudste kleindochter jarig, 20 alweer. Eerst even appen. Daarna douchen en eten, want voor vandaag stond een bezoek aan de stad Bonifacio op het programma. We zijn hier al eens geweest, maar een boottocht langs de krijtrotsen hadden we nog niet gedaan. Bij de receptie hebben we een plattegrond geraadpleegd met de coördinaten van een parkeerplaats, waar je meteen ook de kaartjes kon kopen voor de boot. 17,50 € pp boot + parkeerplek, samen voor de hele dag. Een stuk(je) lopen naar de haven. Ze hebben de huizen bij de haven platgegooid en er werden op dit moment nieuwe neergezet, wat een aardige rommel gaf op straat.
We hadden en pracht plekje op de boot, achteruit varen dat wel, maar eerste rang vooraan. Prima zitplaatsen. De boottocht duurde 1 uur en elke 30 min vertrok er een boot, zelfs in dit seizoen varen ze af en aan. Eerst de haven uit, die tijdens de 2e wereldoorlog bijna niet in te nemen was. De krijtrotsen zijn een natuurlijke versterking en de haven zelf is goed beveiligd. Aan weerskanten verdedigingswerken die diep de rotsen in gingen. Aan de noordwestkant een huis dat alleen met een boot bereikbaar was. Dat huis wordt ook verhuurd. Links de kazerne van het vreemdelingenlegioen, bovenop het fort, de stadsmuren met de stadspoort, de militaire begraafplaats en rechts de vuurtoren. De boot begon al aardig te deinen vanwege de golfslag op zee. Eerst naar het westen langs de kust waar verschillende grotten uitgesleten zijn. Je kon goed de krijtlagen bekijken. In een natuurlijke inham was veel vis te zien op de bodem van het heldere water. Er groeien veel planten in het water dat een natuurlijke habitat verzorgt waar we heel zuinig op moeten zijn. We zijn gevaren tot het punt, waar de krijtrotsen overgaan in de roze rotsen. Heel bijzonder, op de ene oever de krijtrotsen en op de andere het roze gesteente. Aan beide oevers groeit de maquis die het hele jaar groen blijft. Terugvaren en daarna een blik op de stad vanaf het water onder begeleiding van, zo waar, de zon. Wat is alles dan veel mooier met een zonnetje er bij. Bonifacio bovenop de rotsen en de trap van de Roi d’Aragon, verderop de brokken krijt, die in de loop van de eeuwen in zee zijn gevallen en de grot van Napoleon. Na een uur waren we weer terug in de haven. De zon laat zich van de goede kant zien gelukkig en het is aangenaam geworden.
Eerst maar een hapje eten en we hebben geproost op Mauri. Na het eten eerst een eindje lopen langs winkeltjes, want Joop was een beetje teut. Daarna zijn we als twee oude van dagen met het treintje naar boven gereden. We hebben ons aangesloten bij een groep, weet niet of dit geheel de bedoeling was, maar vooruit. We hebben wel betaald hoor, mocht je denken dat we gratis mee hebben gelift. Als je verder de stad in zou lopen kwam je vanzelf bij de stadsmuren en stadspoort en verder naar beneden, maar we wilden wel weer met het treintje terug. Even een blik gericht op de zee, de krijtrotsen, de trap van de koning. De militaire begraafplaats geloofden we wel. Tot slot een ijsje, een praatje met een bewoner en de halte van het treintje weer opgezocht. Eenmaal beneden moesten we nog een beste tippel naar de parkeerplaats maken. Op de heenweg leek die korter of was het net andersom. Met de tong op onze schoenen snel een plasje op het toilet, dat we gelukkig vanmorgen hebben geleegd.
En nu gauw terug naar de camping. We hadden een fijne plek op de camping maar om er in te kunnen draaien is hij wat nauw. Joop manoeuvreerde eerst vooruit, waar een boomstronk op de grond toch iets te hoog uitstak en boem op het trapje terecht kwam, en toen moest hij achteruit steken. Alles ging prima, alleen kan het trapje nu geen dienst meer doen. Slaan met de hamer had ook geen zin. We zien wel weer als we thuis zijn. Dat wordt voorlopig springen, of een trapje kopen.

Geschreven door Opreismetdelootsjes