Van Cantavieja naar Benagéber, 203 km.
Om 22.00 uur kwam er nog een Spanjaard aanzetten die zijn camper zo dicht bij de onze zette dat Joop bijna zijn deur niet meer in of uit kon. We hadden de voorhang nog niet hangen dus hij kon ons zo zien zitten. Maar geen boe of bah. Wat zijn sommige mensen toch onaardig. Meteen na het neerzetten van het bakbeest gingen ze beiden het dorp in om na een half uur terug te komen en zich te bedenken dat dit toch echt niet kon. Gelukkig heeft hij de camper daarna op een ander plekje gezet, anders moesten we nog een gaan schelden in het Spaans. Door dat gedoe zijn we nog niet vroeg naar bed gegaan.
Met Yahtzee heeft Joop weer gewonnen, de schalm. Het ging helemaal niet slecht met mij maar met Joop net iets beter. Stand 4-0.
Eén vrachtwagen ging vanmorgen vroeg weg toen het nog donker was en de volgende pas om 07.30 uur, dus dat viel erg mee. Het weer was een beetje triest, mistig en koud. Eerst een bakker opgezocht in het dorp en voor de rest van de dag had ik van alles nog genoeg. Welke kant moesten we op. Toch maar naar het zuiden richting Sant Miquel de la Pobla en daar via GV173 en de A1701 naar Albentosa. Het eerste stuk van de weg was prima, maar al snel kwamen we bij wegversmallingen en hield het asfalt op. Over een aantal jaren zal dit een pracht weg zijn alleen nu nog niet. Een heel apart landschap, zo hier en daar in de mist met stukjes die in de zon lagen. De smalste stukken grit waren niet voor de foto want we hadden alle aandacht nodig. Punte de Mosqueruela met 1475 m, Punte de Linares met 1659 m en rondom nog hogere pieken. Er waren niet veel tegenliggers, waarschijnlijk omdat er aan het begin van de weg een bord stond met aanwijzingen, maar door ons gebrekkige, zeg maar, geen Spaans, hebben we dat niet goed begrepen. Wel een joekel van een houtwagen, die alle moeite had met de bochten, want zo’n boomstam wil niet buigen. Die kwamen wij gelukkig tegen op een punt dat het net wel kon. We hebben geen arbeider gezien die aan het werk was, waarschijnlijk was het Europese geld op, maar halverwege was men met het verbreden van de weg toch klaar gekomen. Joop vond het maar niks, want op deze manier ontsluit je het hele gebied. Misschien is dat ook wel de bedoeling, want het is me hier verlaten. Her en der kleine verlaten krotjes, ingevallen en afgebrokkeld, kleine perceeltjes waar nog net iets verbouwd kon worden en dorpjes waar de armoede vanaf straalde. Hoe kan je er van bestaan! Maar wel mooi, voor ons dan.
Joop wilde diesel tanken en als het kon wilde ik een paar boodschappen doen, maar dat hoefde niet per sé. We kozen een omweggetje naar Albentosa in de hoop daar te kunnen slagen. Op de kaart kon ik niet zien dat dit dorp een sluip door dorp was. Mijn hemel wat nu weer. We konden er net door maar geen pomp te bekennen. Na deze omweg weer op de A1514 richting de camperplaats in Benagéber. Ook in Manzanera geen succes. Er was wel een pomp maar die was Joop te duur, een mini winkeltje waar van alles te koop was maar niet wat ik zocht.
Bij Losilla de Aras bleek ook hier de weg naar Aras de los Olmos afgesloten ivm werkzaamheden, maar er was geen kip te bekennen. We moesten een paar km’s terug rijden en hebben geprobeerd het bord dat aan het begin van de weg stond te ontcijferen. Met ons Frans kwamen we er inderdaad uit. Omleiding dus. Bij Titagues richting Valencai C35, maar meteen er af richting Tuéjar en het stuwmeer van Benagéber. Voordat we daar kwamen eerst nog zo maar midden in het land een pomp met brandstof die ook gewone diesel verkocht. Hadden wij weer mazzel, want het was nog goedkoop ook. Na Tuéjar ligt 5 km verderop de camperplaats. De klim en de afdaling naar het stuwmeer waren spectaculair en erg bochtig. Helemaal in de diepte lag het meer. We moesten er omheen, met aan weerskanten van de dam een smalle tunnel en meteen weer omhoog, waar we een nog verlaten vakantiedorp tegenkwamen, dat betere jaren had gekend. Als je daar je vakantie door zou brengen dan kreeg je subiet kramp in je kuiten. Helemaal bovenop linksaf en daar was het nieuwe dorp Benagéber dat pas is gebouwd rond 1950. Hier is de camperplaats aan een doodlopende weg. Een uitstekende plek, met alle voorzieningen en zelfs een warme douche. De watertank staat op het dak en hij wordt verwarmd mbv zonnepanelen. Geweldig. Echt een plek om te blijven en meteen besloten we dat dan ook te doen voor de volgende dag. Campinggedrag was niet toegestaan, maar wat is campinggedrag. Je zou toch wel je stoeltje buiten mogen zetten, of zou er van je verwacht worden dat je de hele dag in de camper bleef? Maar overal kwamen de stoeltjes naar buiten, want het was inmiddels heerlijk weer geworden zo op de hoogte van ruim 1000 m.
Ook had menigeen de fietsen mee of ging wandelen. En dan kwam er in de avond nog een Nederlander aanrijden die we 2 dagen geleden al hadden ontmoet in Cretas. Soms blijk je dezelfde gedachte te hebben over het houden van vakantie en het nemen van routes. Ook zij hadden die slechte weg hoog in de bergen in de mist gereden. Hun camper zag er niet uit! Dan viel die van ons nog mee.

Area de Nieva, Benagéber
N 39.70993, W 1.10211

Rustdag in Benagéber.
Het is een hele koude nacht geweest. Voor het eerst heb ik het koud gehad, Joop gelukkig niet. Het was -1 en volgens de borden bij het gemeentehuis wordt het vannacht nog kouder, maar dat geloof ik niet. Er is in het dorp een winkeltje waar je van alles kan kopen. Gaat pas om 09.30 open tot 12.30 uur en daarna blijf het gesloten. Waar die mensen van kunnen leven is mij een raadsel. Ik heb 2 broden gekocht (2€) en nog wat andere boodschappen en was maar 6,55€ kwijt. Er moest ook een bar zijn om te eten, maar daar mogen wij toch niet in met Bucks en om hem nou in de camper alleen te laten gaat me iets te ver.
Joop had gisteren al een douche genomen, vandaag ga ik me er maar eens aan wagen. Eerst even wachten tot de zon goed heeft geschenen op de zonnecellen zodat het water lekker warm is geworden. Het is een heerlijke douche, alleen jammer dat er nergens een plankje is om je spullen neer te leggen. Alles aan de binnenkant wordt ook kletsnat. Jammer dat er altijd weer mensen zijn die de boel niet netjes achterlaten. Joop heeft uit het putje van de douche een bos haar moeten halen omdat het putje niet meer doorliep.
Het was lekker rustig op de camperplek, velen zijn gaan fietsen of lopen. We hebben met belangstelling gekeken hoe iemand zijn e-bikes van de drager afhaalde. Mooie drager en pracht fietsen. Daar stond wel voor een paar duizendjes. En ook nog een spiksplinternieuwe camper. Toe maar.
Na de pannenkoeken hebben we de rest van de dag heerlijk geluierd. Het is erg verleidelijk om morgen nog een rustdag in te lassen. Heerlijk weer. Bucks vermaakte zich met de honden die er nog waren en gedroeg zich uitstekend.
Het Yahtzee spelen wil maar niet lukken voor mij. De stand is inmiddels al 5-0.
Ver van huis en zonder TV waren we helemaal vergeten dat het vandaag 4 mei was.


2e rustdag in Benagéber.
Nog geen zin om verder te rijden. We hebben besloten dat dit ons zuidelijkste punt werd voor deze reis. Hierna gaan we weer noordwaarts richting Teruel. Maar vandaag pakken we nog even de zon mee. De één na de ander vertrok, of ging een eindje verderop kijken of je daar wat beter kon fietsen omdat het wat vlakker was. Er zijn in Spanje een aantal spoorwegen die geen dienst meer deden en veranderd waren in fietspaden. Schot in de roos.
Ik had bedacht dat het misschien wel leuk zou zijn om de Mirador te beklimmen die volgens een meneer uitzicht gaf op het stuwmeer aan de andere kant van de berg. De klim was maar 1,8 km, zelfs voor mij moest dat te doen zijn, toch Joop? Meteen na de camperplaats begon de klim. Rustig aan met de nordick walking stokken de berg bedwongen. En steeds verder en verder. Bovenop werd het vlakker, maar waar nou dat uitzicht bleef? Ergens tussen de bomen door was een glimp op te vangen van water, maar verder dan dat konden we niet komen. Het rook er heerlijk naar dennenhout, wilde tijm en wilde rozemarijn.
Na 2 uur wandelen kwamen we terug op de plek waar inmiddels de rest van de camperbewoners weer op pad waren gegaan. We bleven achter met nog 2 andere camperaars, die later op de dag ook weer waren vertrokken.
Bijna de douches voor ons zelf. We hebben wat boodschappen gedaan, gelukkig was de winkel op zondag open, en de rest van de dag geluierd. Boekje gelezen, spelletje gedaan.
Tegen 17.00 uur kwam de eerste lichting van deze dag de cp opgedraaid. Daar was warempel een fransman bij, die meteen onze kant op kwam. Aan ons nummerbord te zien leken we wel fransen, maar we waren het niet. In de avond waren we uitgenodigd voor een aperitiefje en hebben nog even lekker frans kunnen kletsen. Hij had ook een heel verslag thuis gemaakt van de reisdie zij wilden gaan maken, met foto’s, kaartjes en de te volgen route. Hij had zelfs al tickets gekocht via internet voor het Alhambra in Granada, met tijd en hoe lang het bezoek mocht duren, want anders kwam je er niet in. Er zijn dus meer van die gekken zoals ikke.

Geschreven door Opreismetdelootsjes