We hebben van hieruit de grote weg opgezocht richting Cannes en Nice. Even voor Cannes nog een prachtig stukje met veel bochten. Daarna via Biot en hele rare kronkels naar de grotere weg. Waarom nemen we toch nooit de autobaan? Juist in deze contreien moet je door al die plaatsen heen crossen en met het euvel wat zich telkens meer laat horen is dat geen pretje. Volgens ons zijn het de remmen die versleten zijn en hoor je metaal op metaal. Door een misverstand met de garage voelt het voor Joop als een excuus, omdat er niet naar gekeken was, bovendien stond er in het boekje dat ze pas hoefden te worden vervangen bij 90.000 km en dat was nog lang niet. Daarbij komt ook nog dat er een afspraak is met de boot naar Corsica. Het is weekend en 1 mei komt er ook nog aan. Lang weekend voor de Fransen. Er brandde geen lampje en Joop merkte voorlopig niks als hij remde. We moesten eerst maar eens zien dat we op de boot kwamen.

Het was vreselijk druk op de weg langs de zee richting Nice en we kwamen maar stapvoets vooruit. Joop begon hem al aardig te knijpen omdat het daardoor steeds later werd. We moesten ons een uur van tevoren meldden en dat was om 13.00 uur en toen we ons in Nice dan ook nog verreden omdat we achter een Belg aantuften en daardoor een bord naar de haven misten, waren de rapen gaar. We moesten in een nauw straatje keren en een stukje de weg terug nemen, om daarna in alle drukte keurig op tijd bij de haven aan te komen. We sloten wel als laatste aan, maar ach we waren toch op tijd. Vóór ons stond een Nederlandse camper die we al eens eerder hadden ontmoet op een cp. Als je als laatste aankomt ben je bijna als eerste weer van de boot, dachten we en dat bleek in dit geval ook zo te zijn. De veerboot stond er al. Wat een enorm gevaarte is dat toch als je zo langs de kade staat.
We vertrokken 20 min. te laat met prachtig weer, maar de overtocht zelf zag er niet veel belovend uit. Een beste wind van zeker windkracht 5-6 stond op zee. Na een half uur varen werd iedereen verzocht binnen te blijven. De boot ging behoorlijk te keer en ik vreesde voor Joop zijn maag, maar die heeft het wonderwel goed gehouden. We kwamen een half uur te laat aan in een regenachtig en winderig Corsica en ik wilde niet meer zoeken naar een plekje, maar direct door naar een camping aan het binnenmeer van San Domiano, even ten zuiden van Bastia. Na wat schermutselingen met de Navi kwamen we in de regen aan bij de camping. Ik heb me meteen gemeld bij de receptie maar moest daar geheel tegen mijn principe in wel mijn paspoort afgeven. Een kopie accepteerde men niet. Uiteindelijk heb ik dat onder protest gedaan. Ik wilde douchen en mijn haar wassen en het geluid rechtsvoor zinde me helemaal niet. Bij terugkomst in de camper kreeg ik eventjes de wind van voren. Paspoort afgeven is tegen ons principe, maar principes zijn er af en toe om overboord te gooien, toch? Oei, dat was dus een verkeerd besluit, maar voor deze keer moest het maar. Dat begon al goed. Maak er wel melding van bij de NKC.
We stonden meteen aan zee en door het geluid van de golven werden we al snel in slaap gewiegd.

Camping aan de etang. San Domiano, N42.37’.43,7”. E9.28’.02,1”.

Geschreven door Opreismetdelootsjes