Van Albarracin naar Nuévalos, 157 km.
Om 10.00 uur weer op weg naar het Monasterio de Piedra in Nuévalos. Eerst de bakker opzoeken en misschien nog wat boodschappen, want veel had ik nog steeds niet. Bovendien zouden we op onze route vandaag geen behoorlijke plaatsen tegenkomen.
We trokken wederom de binnenlanden van Spanje door, dwars door het Reserva Nacional de los Montes Universales. Alweer een pracht weg, hoog, smal en bochtig met schitterende uitzichten. De echte Spaanse hoogvlakte met hoogtepunten van 1395 en 1659 m waar je op sommige punten elkaar absoluut niet kon passeren. Wij kwamen gelukkig niemand tegen. Welke gek zou hier dan ook gaan rijden? Wij dus. Na Orea stond er weer een bord met Firme .... enz. dat na of over 32 km zou zijn. We gokten er maar op dat het niks te betekenen had anders moesten we 32 km terug rijden. We reden alweer een ander departement binnen Castilla-la-Mancha, provincie Guadalajara. De weg werd breder en Joop zette er een spurt in. We kwamen door uitgestorven dorpen, menige verlaten bouwval. Tot aan Molina de Aragon hebben we geen opgebroken weg gezien, dus ... Bij Molina de Aragon staat nog een kasteelruïne met net zo’n muur als in Albarracin. Molina is geen onaardige plaats. In vroeger jaren was het de hoofdstad van een Moorse onafhankelijke staat.
We vervolgden de CM 210 en meteen werd het landschap kaal, rechte weg, ligt heuvelachtig zover je kon kijken. Hier en daar wat landbouw als de harde ondergrond dit toeliet. Na Milmarcos begon er weer een ander departement en meteen werd de weg smal. Die overgang van Castilla-la- Mancha (GU) naar Aragon provincie Zaragoza was heel abrupt. Ze hadden zeker in deze provincie minder te besteden aan de wegen. Meteen ook werd de weg één en al bocht met diepe kloven. Plots werden we in een kom verrast door een geheel ommuurde tuin annex klooster. Dat moest het Monasterio de Piedro zijn. Ik dacht dat we er nog niet waren, maar niks bleek minder waar. Op de parkeerplek eerst de camper neergezet en een broodje gegeten, daarna heb ik het klooster bezocht. We wilden ook nog de bijbehorende tuinen bezoeken maar voor 16 € pp was ons dat te duur. De tuinen sloten al om 17.00 uur en er bleef niet veel tijd over. Jammer.
Het klooster was vroeger een kasteel van de Moren die dat als verdedigingsfort gebruikten in de strijd tegen de Christenen. Het werd echter in 1194 door Alfonso II tijdens de Reconquista veroverd, waarna het aan de Cisterciënzer Orde werd geschonken. Het Moorse kasteel werd daarna gedurende 23 jaar omgebouwd tot een klooster met barokke en gotische stijlen en een strakke en simpele architectuur. Na vele schermutselingen raakte het klooster na 1835 in de vergetelheid maar vijf jaar later in 1840 kocht de familie Muntadas het klooster op een openbare veiling. De familie kocht het klooster omdat ze verliefd waren geworden op de omgeving en de natuur waarna zij zorgden voor de verdere ontwikkeling en behoud van de omgeving. Waarom het klooster in verval is geraakt is me niet duidelijk geworden. Er is in het goede deel van het klooster een hotel gevestigd. De familie Muntadas heeft gezorgd dat de tuin zeer zeker de moeite waard is om te bezoeken.
De wandeling door het park is niet erg lang, zo’n 5 kilometer waar je als geoefende wandelaar ruim 2,5 uur over zal doen. Je zult echter tijdens de wandeling op meerdere plaatsen stil gaan staan omdat er veel moois te zien zal zijn waardoor de wandeling iets langer zal duren, maar dat zal zeker de moeite waard zijn. Er zijn meerdere hoogteverschillen.

Direct na het begin van de wandelroute zal je de eerste waterval tegenkomen, de Baño de Diana waarna de route doorgaat naar de waterval Cascada de la Trinidad, meteen een van de mooiste van de hele route. Na deze mooie waterval vervolg je de route naar de volgende waterval Cascada de la Caprichosa waar tevens een uitzichtpunt is, een van de bekendste en meest gefotografeerde van het hele natuurpark. Als je hier even hebt genoten van het uitzicht en de waterval kun je de route vervolgen naar de plaats waar de rivier Piedra ontspringt of het Nacimiento del río Piedra. Deze waterversnelling is prachtig gelegen tussen de hoge bomen en omringt door prachtige natuur, het zou zomaar een sprookje kunnen zijn. Na een korte pauze vervolg je de route naar de grot Gruta Iris, een van de meest geliefde punten van de wandelroute. Let hier goed op want het kan glad zijn maar het is de moeite waard om door te lopen naar de 50 meter hoge Cola de Caballo waterval. Na deze mooie en hoge waterval vervolg je de wandeling naar het Lago del Espejo of spiegelmeer.
Rots van de duivel. Er wordt verteld dat de monniken van het oude klooster op een dag een vrouw bevrijd hadden die bezeten was. De meest kansarmen en verdrevenen, zoals deze vrouw, wilden wraak en beloofden het klooster te verbranden. De monniken konden niets anders doen dan bidden. In de tussentijd wilde de duivel wel laten zien wat die kon en had zich voorgenomen om een enorme rots op het klooster te werpen. Met het luiden van de klokken schrok de duivel zo, dat hij de rots liet vallen waar hij nou ligt: de rots van de duivel”. (opgezocht op internet)

Je mocht niet op de P overnachten dus men was aangewezen op de beschikbare camperplekken in Nuévalos. Eentje was een gewone P in het dorp, de andere iets verderop aan de weg aan het stuwmeer. Ook een gewone P, maar je mocht hier wel overnachten. We hebben er al 163 km opzitten dus zijn we niet verder gegaan.
Het was niet onze keuze, maar het was niet anders. Bucks aan de lange lijn, want stel dat hij toch het water in kukelde of de weg op vloog. Morgen beter.
Er stond een enorme wind, was niet koud, eerder benauwd warm. Aan het begin van de middag betrok de lucht, maar nu klaarde het weer op. Joop vond dit gevaarlijk weer en was er niet gerust op. Met de weg in onze rug en een stuwmeer voor onze neus. We bleven toch maar hier staan want een cp verderop was nogal wat km’s verder rijden.
Ik had geen speciaal eten kunnen scoren en heb maar wat in elkaar geflanst met rijst en kerriesaus. Smaakte best. ‘s Avonds hebben we genoten van de return voetbalwedstrijd tussen Liverpool en Barcelona. Barcelona stond in de eerste wedstrijd met 3-0 voor en dacht dat dat appeltje wel even geschild kon worden. Nou dan hadden ze buiten Liverpool gerekend. Laat die nou winnen met 4-0, door een pracht van een laatste goal hebben zij de finale gehaald. Nu Ajax nog.
Dat voetbal kijken op je Ipad brak de avond wel. Geen idee hoeveel dat grapje ging kosten.

Parking Nuévalos
N41.22077. W1.79279

Geschreven door Opreismetdelootsjes