De tweede dag bij Cape St George hebben we het wat rustiger aan gedaan. Een kort ritje langs de kust gemaakt om ergens te lunchen, en voor de rest voornamelijk op de veranda gezeten en gelezen, en dan regelmatig kijken of we walvissen konden spotten.

Dat laatste is niet gebeurd. Wat we wel zagen waren blue jays en gray jays, vogels dus. En de eenogige huiskat, die een muis wist te vangen en zich daar aardig lang mee vermaakte.

Gisteren zijn we op weg gegaan in noordelijke richting, waar we het Gros Morne national park bezoeken. In dat park kan je de naar bovengewoelde oceaanbodem zien. Dat naar boven woelen gebeurde bij de botsing der continenten, een jaar of 500 miljoen geleden.
Die bodem zie je nu nog in bergen die 700 meter hoog zijn, en waar gletsjers op hebben gelegen. Die hebben scherpe kloven uitgesleten, waar nu meren in zijn ontstaan. Onderaan die bergen zijn wetlands ontstaan, een paar kilometer breed tussen berg en oceaan, over een lengte van vele honderden kilometers, waarvan enige tientallen in het national park. Zie bijgaande foto's voor wat indrukken van onze wandeling tussen o.a. diverse vleesetende planten, kikkers, vlinders en vogels, en een boottocht over zo'n meer.
Let dan ook speciaal op die ene foto waarbij het pad van de wandeling vervolgt in het water en met ondersteuning van een kabel hop je van steen naar steen naar de overkant!

We overnachten in Norris Point, een klein vissersplaatsje binnen dat park.

Geschreven door Marietheo