Gisterochtend kwamen we 's ochtends aan op het vliegveld bij St. Johns, op Newfoundland, een eiland ruim drie keer zo groot als Nederland, voor de oostkust van Canada.

Op het vliegveld stond ons autootje, zie foto, klaar. We zijn er eerst St. John zelf mee gaan verkennen. Dat is de hoofdstad van dit eiland, met zo'n 160.000 inwoners, ongeveer een derde van het totaal aantal inwoners van Newfoundland. Het ligt aan een natuurlijke haven: een ruime baai, die door een smalle doorgang met de Atlantische Oceaan is verbonden.

Na de lunch reden we naar Bulls Bay, waar we voor de volgende dag een walvistocht wilden gaan boeken. Het weer was alleen zo mooi, dat we maar direct zijn varen. En dat was een goede keuze. Hoewel het walvisseizoen eigenlijk al zowat voorbij is, was er toch nog een Minke whale, een dwergvinvis, speciaal voor ons achtergebleven. Hij of zij zwom een tijdje met de boot mee, waarbij ie om de paar minuten aan de oppervlakte kwam. Prachtig, de eerste dag gelijk raak.

Na die ontmoeting gingen we door naar het Witless Bay Reserve, een reservaat waar zo'n half miljoen papegaaiduikers nestelen in het broedseizoen. Ook dat seizoen was voorbij, maar er waren toch nog vele duizenden aanwezig, evenals een aantal van hun vijanden, een zwartrugmeeuw en wat bold eagles (kale adelaars?).
De papegaaiduikers leven hier van de caplin, in goed Nederlands de Lodde, een kleine, sprotachtige vis. Die duikt hij op tot dieptes van ca. zestig meter, liefst per dozijn. Op bijgaande foto zie je dat hij er al aardig wat heeft gevangen, toch duikt hij nog een keer voor meer.

Daarna bleek onze geboekte accommodatie, een cabin in een klein vissersdorp, niet beschikbaar. Dat leverde een zoektocht naar een hotel op, met als uitkomst een hotel in St. Johns, waar we begonnen waren. Na het eten was de kaars op, en vlogen we ons bed in.

Vandaag hebben we een rondrit gemaakt om het zuidelijk deel van het schiereiland, de Irish Loop genaamd. Een toch van enkele honderden kilometers, met een afwisselend landschap, maar vooral veel water. Niet alleen de oceaan, maar ook honderden meertjes, soms enige honderden vierkante meters groot, maar soms ook enkele vierkante kilometers.

Die meren bevinden zich vaak in behoorlijk kaal landschap voorzien van veel lage struiken, maar soms ook weer in uitgestrekte naaldbossen, met veelal lage naaldbomen. Het zuidelijkste deel was mysterieus te noemen: kaal landschap, zonder struiken of bomen, waar grote mistflarden overheen jagen.

Kortom, een prachtige trip, die we vanavond met een goed maal hebben afgerond.

Morgen gaan we verder het eiland op, naar een bed and breakfast op een smal schiereiland, dat uitsteekt in een fjord, vanaf een veel groter schiereiland. We zijn benieuwd.

Geschreven door Marietheo