We worden er hevig voor gewaarschuwd, vooral geen voedsel achter te laten buiten de camper, want de beren kunnen zomaar de camping, die midden in het bos ligt, oplopen. Kennelijk heeft er een beer nog onlangs voedsel gevonden, waarop deze terugkwam, agressiever werd en daarom gedood moest worden. We zullen er aan denken, hoewel, van achter het raam van de camper even zwaaien naar zo’n Grizzlybear is ook wel leuk… De kans erop is echter niet zo groot. Hoewel, we hebben al aardig wat dieren om ons heen gezien sinds we aangekomen zijn in het Grand Teton National Park, het park dat zicht geeft op de Rocky Mountains en precies onder het Yellowstonepark ligt.

Op de weg erheen hebben we ook al het nodige meegemaakt en gezien. We jakkeren niet van het een naar het ander, maar staan regelmatig stil. Vanaf het Bearlake (ook daar dus al beren gesignaleerd, hoewel het gebergte nog veel lager is) trekken we de 89 verder af. Eerst lijkt het wel alsof we door het buitenland gaan. We komen in Paris, rijden naar Montpelier - ja, met één l -, zien de afslag naar Bern en Genevieva, dus allemaal overgenomen. De dorpen - meer is het niet - doen wel echt Amerikaans uit, Ook het landschap met zijn ranches. De herinnering aan de grote trek naar het Westen en de strijd tegen de Indianen maken we hier voortdurend mee.

In Paris staat een kerk die qua stijl totaal uit de toon valt. Meer Europees. We stoppen er. Zien weliswaar een hokje staan waarop staat: Free Guided Tours, maar letten er niet op en gaan een foto maken. Ongemerkt komt er een man in de buurt staan die qua uiterlijk duidelijk een Mormoon is. Mooie kerk, zo opent hij het gesprek. En voor we het weten leidt hij ons langs alle details, krijgen alle bijzonderheden te horen en namen van mensen die iets betekend hebben. Alsof het ons interesseert of de architect James Rich of James Poor heette… En natuurlijk krijgen we gelijk wat mee over de achtergronden en ontstaan van het Mormonisme. Daar wist ik natuurlijk al het een en ander van en zo raken we al gauw in het gesprek waarom God tot in de 19e eeuw heeft gewacht om de enige ware kerk op te richten. Al met al nog een heel gesprek.

Zoals gezegd zijn er nog wat punten om even van het uitzicht te genieten. In het plaatsje Alpine gaan we het dorpje even verkennen, zien enkele standjes waarin allerlei Indianenartikelen verkocht worden. Opnieuw kopen een CD met Indianenmuziek. Die kan ik dan onder mijn nog te monteren film van de reis zetten. Terwijl ik naar de winkel moet om geld te wisselen krijgt Ada een speciaal concert van de man die zelf fluiten produceert en bespeelt. Zij moest als onderpand even achterblijven, zei een andere verkoper. Prachtig weet hij haar te boeien, gebruik makend van twee verschillende typen fluiten die hij tegelijk bespeelt.

Het landschap is van wisselende aard. In de vlakte de al genoemde ranches, op de bergen nauwelijks activiteit, veel water, al met al niet meer die zinderende woestijnen. Hoewel, met heimwee denken we eraan terug. Nu komen er enkele natuurparken van een totaal andere orde. We rijden het Tetonpark binnen. De weg voert over een grote hoogvlakte met weidse uitzichten. Links van ons rijzen de bijna 4000 meter hoge pieken van de Rocky Mountains op (ik bespaar u het omrekenwerk). Eigenlijk heet dit het Tetongebergte. We maken een eerste verkennende tocht met een stevige wandeling naar boven, naar een meer en vervolgens nog en tocht langs het Jenny Lake, met een schitterende blik op de avondzon rondom de bergen. Daar maken we het avondeten klaar, zodat we met het invallen van de duisternis terug kunnen rijden. Dan zie je namelijk allerlei dieren. En dat lukt. Herten en elanden krijgen we al gauw in het vizier, reeën hadden we tijdens de wandeling al gezien. Vogels zijn anders dan in NL, de bergmarmotten ook anders dan de Murmeltiere die we vanuit Zwitserland zo goed kennen.

De bruine beer en Grizzlybeer zouden hier ook moeten zijn, maar die krijg je natuurlijk maar weinig te zien. Evenals de wolven en bergleeuwen. We bivakkeren die nacht op een parkeerplaats in Jackson, een levendig stadje aan het begin van dit park, waar de sporen van het Wild-west verleden nog zichtbaar zijn.
De volgende dag rijden we opnieuw het park in (onze jaarpas oor alle parken doet goed dienst! Overigens via Marktplaats in NL nog op het laatste moment te pakken gekregen). We komen opnieuw bij het Jennylake en maken nu een boottocht naar de overkant om vandaar een stevige wandeling naar boven te maken, tot waar een schitterend uitzichtpunt ons laat genieten van de omgeving. We vervolgen dit park, met uiteraard meerdere stops. We zien dat de parken erg ingesteld zijn op de vele toeristen. Aan voorzieningen ontbreekt het niet. Veel plekken waar water ingenomen kan worden, veel parkeerplaatsen, picknickplaatsen. Soms jammer dat veel toeristen dezelfde weg willen nemen, zoals bij die klauterpartij naar boven. Het punt waar je dan een prachtig uitzichtpunt hebt heet dan inspiratiepunt. En ja, je kunt er heerlijk rustig een tijd blijven zitten. Maar de vele toeristen die hun selfies schieten en elkaar wat toeroepen maken het niet direct tot een punt waar je inspiratie opdoet voor wat dan ook.

Nog veel is er te zien, nog lang zou je hier door kunnen brengen. In ieder geval is het zo dat wanneer wij foto’s van anderen zullen zien uit dit park, we er een duidelijk beeld bij hebben. Moe, maar voldaan zoeken we dan een camperplaats op, betalen een prijs waar we van schrikken ($ 74,52), maar ja, we zijn kennelijk nog niet blut. De nacht ervoor stonden we tenslotte weer vrij. En dan tanken we hier weer water, legen het grijze en zwarte water (zo wordt hier afvalwater en Wc genoemd) en zijn weer klaar voor volgende plekken. Overigens is het systeem van je camper aansluiten op alles werkelijk fantastisch. Daarbij vergeleken loopt Europa enorm achter. En de voorzieningen bij de Full Hookup plekken werken fantastisch. In een mum van tijd staat alles en werkt alles. Aan- en afvoer. Dat is zijn prijs ook weer waard.

We zullen straks rustig slapen, als de beren onze nachtrust niet verstoren.

Geschreven door Mari.ada.op.reis