Goed geslapen en we zijn weer kiplekker. We nemen afscheid van de crew van de ecolodge.
Onderweg bezoeken we een Parojadorp. Bij het dorp staat een bord met informatie over de overheidssteun voor dit dorp. We maken via de gids een praatje met wat mensen. Een vrouw is speciaal in ons geïnteresseerd: waar we vandaan komen, waarom we hier zijn en waar we verblijven. Een andere vrouw laat haar feestjurk voor een bruiloft zien. Bij de pomp wordt water gehaald in grote aluminiumpotten en op het hoofd vervoerd met soms wel drie gevulde potten op elkaar!
We zijn bij de school als die start met zang en gebed. We zien weinig meisjes, die kennelijk thuis worden gehouden. Dat gebeurt op het platteland vaker dan in de steden.

We rijden door en komen langs velden met jonge pindaplantjes. Over drie maanden wordt het geoogst. Zo heeft dit gebied een paar hoofdteelten (rijst, pindas) en worden daarnaast de groenten en bonen- en erwtensoorten verbouwd. Voor eigen gebruik maar zeker ook om te verkopen op de markten.
Onderweg ligt de Subai Jaïntempel, uit de 6e eeuw. Oorspronkelijk van de Jaïnbeweging waarvan we ook de grottentempels in Bhubaneswar hebben gezien. Er zijn 5 torens met daarin boeddhabeelden. Ook buiten staan beelden uit die tijd met een hindoetempeltje naast.

Via een hobbelige binnenweg bereiken we Kundulli en de grote weekmarkt. Geen specifieke markt van afzonderlijke stammen maar een mix. Veel armbandjes van glas die heel behendig en voorzichtig over de handen worden geschoven. Marijke gaat het toch maar niet proberen.... Dat het passen niet in een keer goed gaat blijkt wel aan de vele glazen scherven op de grond. We drinken een bananenshake met stukjes kokos erover. Heerlijk en voedzaam. Gemaakt door enthousiaste jongens.

We rijden door naar Similiguda, 15 km verder, naar ons hotel. Even inchecken en een kleine lunch. We bezoeken we nog een dorp. Hier staat één ambacht centraal: het maken van aardewerk, vooral van kookpotten die in vorm gemaakt worden op grote draaischijven. De potten worden in de openlucht gebakken op vuurtjes van stro en gedroogde koeienmest. Vandaag is er weinig bedrijvigheid want men verwacht regen en dan worden de vers bereide potten te nat.

We rijden door naar het stadje Koraput om de gids op de bus te zetten, die ons 7 dagen begeleidde. Die reist 500 km terug met de nachtbus naar Bhubuneswar!
We hebben veel aan hem gehad: Belangrijk en noodzakelijk voor de taal en kennis van het gebied. Bij het afscheid krijgt Peter zijn gidspet en geven wij een fooi.

In Koraput blijkt ook een tribal museum te zijn. De twee mannen bij de kassa zijn geïnteresseerd in onze komst en blij met ons bezoek. Het oude museum heeft helaas weinig onderhoud gehad en veel origineel materiaal staat er verweesd en rommelig bij. Jammer van dit op zich authentieke materiaal. De rood-witte afbeeldingen van de huizen van de stammen met gebeurtenissen als jacht en begrafenis zijn wel interessant en goed zichtbaar.

Op 500 m afstand ligt de Jagannath tempel van Koraput, naar model van Puri, maar hier mogen wij, als niet- hindoe, wél in. Het gaat stortregenen met paar stevige donderslagen. We overbruggen de open stukken naar de tempel snel maar voorzichtig met blote voeten op de natte tegels. Venka is erg blij, dat hij toch op vrijdag
(dé tempeldag) een mooie tempel kan bezoeken.
Terug bij het hotel eten we in een gezellig familierestaurant masala dosai en uttapam (pannekoekjes). Weer spontane gesprekjes met fotosessie.
Afsluitend een stevige milkcoffee ('Koraputcoffee') aan de straat. Morgen verlaten we het berggebied en starten we de terugreis van 3 dagen langs de kust naar Chennai.

Geschreven door MarenP19.op.reis