We vertrekken na een heerlijk ontbijt met gebakken eitje, wortel- en citroenjam, koffie! naar Yazd.
Tussenstop in Meybod bij een ijshuis. Evenzo als bij een waterreservoir werd hier in een groot rond gebouw van bakstenen met diepte 15 m en een doorsnee van 20 m. ijs opgeslagen voor de zomer. Het ijs werd eerst in de winter in ondiepe vijvers gemaakt. De blokken werden daarna in de zomers in de kelder tussen stro bewaard.

Daarna het roodlemen vervallen fort uit de 4de eeuw v.Chr. bezocht. Vanuit de torens hebben we een mooi uitzicht over de stad. Heel veel wind en omdat we in de woestijn zijn, wordt het een zandstorm met een warme droge lucht.
Voordat we naar Yazd gaan bezoeken we nog de 'Torens van de stilte' (Dakhma a-ye Zatoshi). Op 2 kale bergtoppen zijn door de Zoroasters torens gemaakt voor hun doden. Deze werden tot 1970 boven de berg gelegd zodat de gieren ze konden opeten. Begraven is in hun filosofie verboden omdat grond heilig is Later werden de beenderen van de heuvels gehaald en op de nabij gelegen begraafplaats begraven. We klimmen naar boven en kijken mooi neer op de stad en de bergen. Er wordt veel goede informatie via de borden gegeven. Aan de voet van de berg staan allerlei gebouwen voor familieverblijf met waterreservoirs en windtorens.
Door naar ons hotel in Yasd. Het Orient hotel ligt heel centraal en op 100 m. vanaf een mooie moskee, de Masjed Jamee.

In de namiddag gaan we met Antoinette de tempel vd Zoroasters bezoeken. Eerst naar het grote plein voor en lunchsoepje en verse jus Orange.
De Zoroastertempel is zeer interessant. Je kan duidelijk het altijd brandende vuur zien met uitleg over de filosofie van Zarathustra. De tempel wordt druk bezocht.
Avonds heerlijk gegeten in het nabij gelegen Silkroad Hotel met een Indiaas/ Perzische keuken. Morgen is de laatste dag van Noruz, vandaar dat het vandaag en morgen nog overal druk is. We gaan nog even rondlopen en er zijn heel veel mensen die inkopen doen, ijsjes eten en met familie op stap zijn. We worden steeds aangesproken door jong en oud met vragen en een foto of selfie. Men is vooral geïnteresseerd in wat wij vinden van Iran en zijn blij te horen dat wij erg genieten van hun land en de mensen. Politiek is wat ander verhaal. Als we daarover wel eens doorpraten, dan vindt men wel dat er geleidelijke verandering moet komen, daar zijn we het over eens.

Geschreven door MarenP19.op.reis