Bij het ontbijt komt Venkai nerveus binnen want er zijn problemen met de auto : olie bij het water wat niet hoort. Gelukkig komt de manager van het hotel ook uit Pondi, spreekt ook Tamil en kan hem helpen met de garage. Even wat spannende momenten maar wij bereiden meteen een plan B voor voor het geval de auto onverhoopt niet op redelijke termijn weer in orde is: Eerst voor de lange afstand met de nachttrein verder tot één van de volgende tussenstops en daar een auto regelen met ons reisbureau in Odisha voor de volgende etappes en naar het binnenland. Het bleek allemaal te kunnen en dat geeft weer een rustiger gevoel. Voorkeur uiteraard plan A met Venka doorreizen.

Tja, wat doe je dan op zo'n 'gestrande' hete dag (34 gr.) met wachten....
Lekker op de kamer lezen in het boek 'Tijd van zonde' van Deepti Kapoor, een Indiaase jonge schrijfster. Het boek is pas uit en gaat over de harde, corrupte kanten van modern India en hoe jonge mensen uit verschillende klasse hun dromen hebben en zich staande proberen te houden in het India van nu. Scherp geschreven en geeft een goed beeld van de andere kanten van India dan je gemiddeld als toerist ziet en weet.
(Maar die wij langzamerhand ook steeds beter leren kennen buiten de gebaande paden en van de informatie van Venka.)

In de middag gaan we met een tuk-tuk naar het centrum. Ja, waar is het centrum hier? Een grote brede km lange weg met shoppingmalls, winkelcentra en daarachter de oude wijken, winkeltjes en restaurantjes. Een drukte met verkeer, verkoop van technische nieuwtjes tot stenen kookpotten van vroeger en altijd. De mensen die we tegenkomen, in tuk-tuk of winkels hebben niet vaak of nooit Europeanen gezien. Sommigen vragen of ze op de foto mogen.
Natuurlijk kan dat.
We lunchen in een klein biryani-restaurant bij een aardige vrouw met verrukkelijke biryani met kip. 1 portie voor 250 rupees, voor Indiërs een flinke prijs (= € 2,75) is ruim voldoende voor ons tweeën.
Onderweg zie je van alles, zoals de enorme campagneaffiches voor de verkiezingen, een familie die op een karretje een muziek- tempeltje rondrijdt en geld ophaalt en bij de brug over de rivier mannetjes die heel deskundig oren schoonpeuteren met scherpe haakjes. Toch maar even niet voor ons....

Daarna weer met een tuk-tuk terug naar het hotel. Gelukkig blijkt de auto al gemaakt en praten we met Venkai en de eigenaar van het hotel nog even na over de acties rond de reparatie. Wat een geluk, dat de hoteleigenaar Venka flink geholpen heeft in dit voor hem vreemde gebied (+ taal) Venka is blij met alle hulp om hem heen.
We blijven dus nog een nacht in dit aardige hotel. De schoonmaakploeg komt nog even extra langs. Het geplande hotel in Visag gebeld en gevraagd de kamer 1 dag op te schuiven. Dat lukt gelukkig.
We eten met Venka samen weer in hetzelfde restaurant dosai want elk nadeel heeft ook hier zijn voordeel! Afsluitend een milkcoffee.

Geschreven door MarenP19.op.reis