9 uur vertrokken vanuit Allapuzha. Venka ontbijt vandaag niet want hij vast éénmaal per maand als herdenking van zijn ouders . Via de National Road 66 rijden we naar Kochi. Langs de weg geel bloeiende acazia's, bouganvilles, kokospalmen en bananenbomen. Zo nu en dan een sierlijk wit kerk(je) of een wit groene moskee en kleinere hindoetempels. De kerken steken er wat grootte betreft er met kop en schouders bovenuit. Het is een drukke tweebaansweg waar al het langzame én
snelverkeer overheen gaat. Voortdurend tegenliggers op dezelfde weghelft, dus oppassen geblazen.
De stad heeft 600.000 inwoners en het oudste deel ligt aan de zee, het zg. fort. Dat geeft direct haar geschiedenis weer van koloniale overheersing vanaf de 14de eeuw door de Chinezen, Portugezen, Nederlanders en de Engelsen. Het fort is gebouwd door Vasco da Gama. Vanaf 1663 waren het de Nederlanders die vanuit hier handel dreven. Vandaar de vele Nederlandse huizen. De Engelsen kwamen een eeuw later.
Na wat zoeken in het fort naar een hotel, vinden we tussen de smalle straatjes achter het Indo Portugees museum een mooi guesthouse van een vriendelijke familie die beneden een uitstekende kamer vrij heeft met alles oké (dat is hier: airco, warm water, werkende tv en functionerende techniek) én waar ook de auto op eigen terrein kan staan. Belangrijk dat de auto veilig staat want Venkai gaat een dag naar Pondicherry (2x met de nachtbus) want zijn zoon wordt 10 jaar. Wij hebben erop aangedrongen dat hij zou gaan en hij is nu blij dat het zo opgelost kan worden.
We lopen wat rond bij de visafslag en de zg. Chinese visnetten. Bij de waterkant is een restaurant met boventerras en mooi uitzicht op het de zee en de haven met druk verkeer van grote vrachtschepen. Hier gaan de backwaters over in de zee. We lunchen met heerlijke noodles,(vis, kip en vega). We zwaaien Venka uit bij de bus en gaan via het strand en de wandelboulevard verkennen. Eind van de middag naar een Kathakali-voorstelling. Uit een deel van de Hindoe-mythologie, de Ramayana. Het voorprogramma laat het schminken op het toneel zien en er worden vooraf diverse oog- en gezichtsuitdrukkingen uitgelegd. Er wordt in het theaterstuk niet gesproken maar gezongen, begeleid door trommels en koperschellen. Het stuk had meer verhaal, dans en theater dan de voorstelling die we eerder in Tikkedy zagen.
Daarna bij een Tibetaans restaurantje wat dumplins en Chowmein (Chinese mie) gegeten. Buiten is het nog erg warm. Maar we gaan naar een heerlijke koele kamer!

Geschreven door MarenP19.op.reis