Bij aankomst gisteren in Portomarín eerst maar eens een warme maaltijd genuttigd mét een gezonde salade inclusief kaas, noten en zaden. Vervolgens onze overnachtingsplek opgezocht. Het was een vrij nieuw complex, bij aankomst rustig maar er werd een grote groep jongeren verwacht. Zij sliepen in slaapzalen 2 etages lager met stapelbedden, terwijl wij in een kamer met douche en toilet zaten. In de avond werd alles rustig en hebben we goed kunnen slapen. Voor het slapen gaan een supermarkt opgezocht voor water en fruit. Nog even rondgewandeld. Het was er druk met vooral veel mensen die de laatste 100 km willen lopen. Opvallend veel kinderen ook van rond de 12 jaar. Wij vonden een pizzeria en daar hebben we heerlijk gegeten. Salade, pizza, wijn, tiramisu en een glaasje limoncello, mmmmmmm dát ging er goed in. Echt een goed restaurant. Tijdens het eten ontstond het idee om volgend jaar Andrew in Vermont op te gaan zoeken. We hebben hem vorig jaar ontmoet tijdens de Camino. We trokken o.a. met hem veel op. Hij is een vroegtijdig gepensioneerde dierenarts. We kunnen dan ook naar de Niagarra watervallen en NY bezoeken. Gelijk Andrew op de hoogte gebracht van onze plannen. Hij reageerde enthousiast en hij en zijn vrouw willen ons ophalen van de AirPort en Vermont laten zien. Leuke vooruitzichten, al was het oorspronkelijke plan om naar Noorwegen te gaan met een camper 🙄🤣

Vanmorgen weer vroeg uit de veren en meteen na het ontbijt vertrokken. Er werd regen voorspeld, maar op enkele spetters na, is het droog gebleven. Enorm goed wandelweer, niet te warm, niet teveel zon en een windje. Wel was het druk op de route. Hiermee neemt de charme wel af van de Camino. Het Spaanse volk is daarbij ook luidkeels aanwezig.

De route liep vandaag veelal langs de weg. Al rijdt er weinig verkeer, wij preferen toch de routes over landweggetjes. We hopen die de komende dagen nog wel te bewandelen. De wegen gingen langs agrarisch gebied, evenals de afgelopen dagen. Naast de route staan ook hier veel eiken en kastanjes.

Onderweg komen we een echtpaar uit Nederland tegen. Zij komen uit Zeewolde en hebben de route over 4 jaren uitgesmeerd. Ze lopen nu het laatste gedeelte. Verder zagen we diverse keren een paar, afkomstig uit Denemarken. Ze kwamen vriendelijk en opgewekt over. Ook de 2 dames uit Australië zagen we diverse keren. Zij hadden veel last van blaren.

Wat een geluk dat wij zonder blessures hier kunnen wandelen. Ik krijg zelfs eelt in mijn rechter handpalm door het gebruik van de stokken 🤣. Steef liep onder een kastanjeboom, toen er eentje uitviel en op zijn onderarm terecht kwam. Het bloed stond op zijn arm. Het is bijna een wonder om niet te worden geraakt door een vallende kastanje of eikel 🤭.

Bij een stop kwam op onze uitnodiging een Canadese ingenieur zitten. Was een bijzonder spraakzame man met humor, even later vergezeld door een vrouw uit dezelfde groep.

Wat nu opvalt, is dat je op heel veel plaatsen een stempel kunt krijgen (donatie gewenst) voor in het pelgrimspaspoort. Beetje veel van het goede, vinden wij. Onderweg zat in een kapelletje een blinde man, hij voorzag ons van een stempel en wij moesten hierbij zijn hand sturen.

Eenmaal hier in Palas de Rei aangekomen, hopen we morgen op een meer gevarieerde route. Deze plaats zou zijn vernoemd naar het paleis dat de Visigotisch koning Witiza (700-710) op deze plek liet bouwen. Het werd ook genoemd als het startpunt van de laatste etappe langs de Camino Frances.

Geschreven door Knabbel.Babbel.opreis