Zowaar hebben we gisterenmiddag nog een poosje beiden een boek gelezen in een groen stuk van Burgos. Er stonden onder meer tamme kastanjebomen. De stevige wind zorgde ervoor dat de kastanjes regelmatig uit de boom vielen, waardoor passerende mensen moesten uitkijken dat ze niet werden geraakt. Dat is toch niet echt een pretje 😀.

We zaten een poosje op een bankje niet ver van een ander bankje waarop een zwerver zat met zijn hond, die regelmatig zijn mondharmonica bespeelde. Zwervers kom je in de Spaanse steden regelmatig tegen. Je vraagt je dan af wat er in zijn/haar leven is gebeurd, waardoor iemand zo’n leven lijdt. Dat blijft gissen, is het eigen keus of de omstandigheden? Daarmee besef je zelf weer wat een geluk wij hebben met onze omstandigheden. Wij kunnen op vakantie gaan en leuke dingen doen en hebben een dak boven ons hoofd. We zijn blij 🧡.

Achter ons bankje was een restaurant en het was heerlijk weer, dus het terras zat vol. Er was een lange tafel vol met wat oudere mannen die wijn asn het drinken waren en Spaanse gitaar aan het spelen waren. Er werd ook gezongen, was zo leuk! Wij aan bet lezen en op de achtergrond live muziek 🎼

Het werd inmiddels tijd om naar het plein te gaan bij de Santa Maria Kathedraal, waar we een afspraak hadden met Andrew en Miki. Ook Anne was erbij. Zij had zich aangesloten bij een groep Amerikanen en Canadezen. We praatten en dronken iets gezamenlijk.

De groep splitste zich op en wij gingen met Andrew en Miki iets eten. Lekker gegeten en een gezellige tijd gehad.

Vanmorgen in het donker na het ontbijt om 07.45 uur vertrokken in lange broek en fleece vest. Er stond weinig wind en na een poosje konden we de pijpen er weer afritsen en het vest uitdoen. Ook de ‘lampenkappen’ konden weer op, want het is weer een zonovergoten dag geweest.

We kwamen een standbeeld tegen van iemand in een rolstoel. Juist vandaag dragen we beiden hetzelfde t-shirt van Endparalysis. Dus besloten we een foto met standbeeld te maken om deze te sturen naar Corinne, de oprichtster van Endparalysis. Een medepelgrim die we in ons laatste hotel ontmoet hadden, was bereid de foto te maken. Hij stelde zichzelf voor, Les en vertelde dat hij 72 jaar is en uit Adelaide komt. Zijn vrouw is enkele jaren geleden overleden na 49 jaar met haar getrouwd te zijn. Deze reis maakt hij om zijn leven weer op de rails te krijgen. Op de één of andere manier komt alles meteen binnen en raakt zo’n verhaal een gevoelige snaar. Zoiets ingrijpends in iemands leven kan je goed invoelen..... 😢. Toch ook fantastisch dat iemand dan deze reis maakt, die door velen als ‘helend’ wordt beschouwd.

De eerste ruim 4 km hadden we nodig om Burgos uit te komen. Deze stad is echt de moeite waard om te bezoeken.

We kwamen door piepkleine dorpjes en konden hier en daar ons dagelijkse kopje groene thee en tortilla kopen. Onderweg kwamen we Andrew diverse keren tegen en ook Miki, die nu last heeft van een kuitblessure of achillespees. We hebben hem voorzien van coolingsgel en Steef maakte grapjes over Florence Nightingale 😂.

We kwamen vandaag door een gebied ‘Meseta’ genaamd. Het is een droog, dor gebied. Weinig beschutting tegen de nog steeds fel brandende zon. Het landschap is leeg. We hadden wel last van kleine vliegjes, terwijl we 2 keer per dag douchen 👀😃.

Onderweg ook 2 fietsers tegen gekomendie de Camino per fiets afleggen. De ene was afkomstig uit Veenendaal en was daar ook begonnen met de fiets, een mountainbike. Met een andere fiets is het niet te doen. Hij vertelde dat hij in Italië had gestudeerd, ooit tegen zijn oma gezegd had dat hij de Camino naar Santiago zou gaan afleggen na zijn studie. Inmiddels was zijn oma overleden en besloot hij niet te wachten tot hij zijn studie had afgemaakt. Hij was op reis gegaan, brandt iedere avond een kaarsje voor zijn oma bij zijn tent en heeft ook de as bij zich. Deze jongen was kennelijk bijzonder gesteld op zijn oma.

De gesprekken hier gaan meestal dieper dan over het weer. Het geeft verbondenheid en saamhorigheid door de openheid.

We zijn inmiddels aanbeland in ons hotel en hoorden zojuist wolven huilen, zo leek het. Meteen even gegoogeld en ja, er komen hier wolven voor in het wild. Zo’n 1500 zelfs 😱🙂

Geschreven door Knabbel.Babbel.opreis