Vandaag hebben we gewandeld van Frómista naar Carrion de los Condes. Een korte tocht volgens onze reisagent van 19 km. Uiteindelijk liepen we 24,5 km omdat we de groene route namen in plaats van de wandeling langs de provinciale weg. Het was heel erg koud vanochtend. We stapten uit ons hotel en het was 3 graden. Voor het eerst hadden we onze dikke fleece vesten aan. Maar voor ik verder ga ff een terugblik op gisteren avond. We hebben zoals inmiddels gebruikelijk voor het eten een borrel genomen op het plein tegenover de kerk. We hadden afgesproken met Andrew maar snel sloten aan Miki en een pelgrim uit Denemarken die zowel wij als Andrew eerder waren tegengekomen op onze Camino. En jawel daar waren ze weer, Melissa en Peter, ook zij sloten aan. We bleven maar kort want Andrew, Mike en Jessie uit de omgeving van Melbourne - weer een nieuwe kennis van Andrew- gingen naar de mis om 19:00 uur. We spraken af om 20:00 in een klein restaurant en hadden uiteindelijk diner met onze Deense vriend, Jessie en Andrew. Miki ging zelf koken en Melissa en Peter hebben een all inclusive arrangement dus die eten nooit met ons mee.
Ze zaten overigens wel in het zelfde hotel als wij dus kwamen we ze vanochtend weer tegen bij het ontbijt. Dit laatste was overigens zeer goed. We kwamen niets te kort en hebben vers fruit op, yoghurt met muesli, een eitje en nog meer lekkers. Voldaan gingen we dus op pad. Zoals al eerder gezegd het was bere koud.
We waren nog niet de hoek van de straat om en kwamen Andrew tegen. Ff later Miki dus met zijn vieren liepen we een stukje op.
We waren toe aan een kleine pauze en wij waren los van de groep. We gingen verder onze eigen weg waarbij wij op advies van Andrew de groene route kozen. Hierdoor werd voorkomen dat we de hele dag langs de provinciale weg zouden lopen. Het was een rustige en mooie route langs een riviertje. Na pakweg een klein uur kwam een rustpauze in beeld. We kwamen terecht in de jaren 60. Een zeer vrolijke uitbater die waarschijnlijk al een jointje had gehad hielp ons aan groene thee. We namen plaats in de tuin waar meerdere zitjes waren. Iemand speelde guitaar. Hotel Californië van de Eagles en nog meer goud van oud. De sfeer was heel ontspannen. Bewoners van deze herberg sliepen in blokhutjes en sommige in een tipi. Er waren loslopende geiten, ganzen en zelfs 2 ezels in de tuin. We besloten om een eigen broodje kaas klaar te maken en op te eten. Inmiddels was onze Amerikaanse gepensioneerde dierenarts aangeschoven. Hij had ons gezien door de opvallende oranje kleur van mijn shirt. Na het broodje liepen we gedrieën op. Andrew vertelde over hoe hij zijn vrouw had leren kennen. En ook dat hij door het lezen van dezelfde boeken die Elise in haar jeugd las (James Herriot de dierenarts uit Wales), dierenarts is geworden. Hij is heel open en heel rustig.
We moesten doorlopen want we wilden nog een kerk in het eerstkomende dorp bezichtigen en die sloot om 13:00 uur. Gelukkig waren we op tijd en hebben naast de kerk ook weer een stempel erbij!
Eenmaal uit de kerk werd het tijd voor lunch. We aten met een grote groep die allen op min of meer dezelfde tijd ter plekke waren; Melissa, Peter, Miki, Andrew, Jessie en wij.
Wij gingen als eerste weer op weg voor de laatste 6 km naar Carrion de los Condes. Het weer was een stuk beter. De zon scheen en de fleece vesten gingen uit.
Dit stuk van de route langs de weg was niet fraai. Ook de omgeving was gelijk de afgelopen dagen. We zijn nog niet klaar met de Meseta. Uiteindelijk kwamen we aan in het dorpje en zitten bij te komen in onze hotel kamer. Dadelijk weer een gezamenlijke borrel. We hebben ook Less (de man van 72 jaar die zijn vrouw had verloren)uit Australië die we eerder hebben gesproken uitgenodigd. Hij maakt een eenzame indruk. Gezellig! (Door Steef)

Geschreven door Knabbel.Babbel.opreis