Dag 18 2019 5 29 van Anita naar Ponte-Verucchio

Het heeft vannacht niet veel geregend en ook vanmorgen was het droog.
We vertrokken vol goede moed om even over acht. De fietsrichting was zuid en de wind noord. Het kon niet beter! De poort van de camping uit, rechtsaf langs de flamingo’s richting het pontje. Het pontje… Daar stond dus een bord dat die buiten bedrijf was en er werd niet aangegeven wanneer er weer gevaren zou worden. Wat nu? Er liep nog een soort karrespoor langs de rivier, maar de kaart wees uit dat dat wel erg veel om zou zijn.
Het karrespoor de andere kant uit was ook niet veelbelovend. Dan maar terug naar het plaatsje Anita en vandaar via de borden de weg naar Ravenna zien te vinden. Dat was dus een ritje tegen wind van ca 10 km. Viel dat even tegen!
In Ravenna was het ook nog even een gedoe om de juiste route weer te vinden. Daarna probeerden we om de alternatieve asfaltroute tussen Ravenna en Lido di Classe te vinden, maar we liepen vast op een weg waar we niet op mochten. Dan maar een stukje terug om de oorspronkelijke hoofdroute te nemen, die volgens het boekje van wat mindere kwaliteit was. Nou, dat is zacht uitgedrukt! We begonnen met een stuk weg dat gemaakt was van puin, om dan over te gaan in een bosroute van ca ca 12 km. Het heeft hier ook nogal geregend, dus het bos was redelijk modderig en de route erg kronkelig. Na het bos kwam weer een stuk puinroute langs een kanaal, waar hutjes op palen gebouwd waren met grote visnetten. Na nog wat vreemde paadjes over bulten, gras en grof grind kwamen we uiteindelijk weer op een asfaltweg uit. Om kwart voor 12 dronken we koffie en chocolade in het plaatsje Lido di Classe aan de Adriatische zee.
Er was dringend behoefte aan leukoplast voor het verband van de hand van Kees. Maar natuurlijk komen wij Farmacia tegen tussen 12 en 3 uur en dan zijn ze gesloten.
Nadat we uit Lido di Classe vertrokken waren, begon het te spetteren. Niet hard, aanvankelijk, maar voor alle zekerheid trokken we toch maar de regenjassen aan.
Die waren wel nodig, want de spetters gingen over in regen. Weliswaar niet hard, maar op den duur word je er toch heel erg nat van.
Het einde van de dagroute lag in Ponte Messa, waar ook een camping was. Henk had besloten om eerst daar naar toe te rijden om de camping te checken. Diy plaatsje was alleen te bereiken via een bergkam. Het was wat je noemt een echte bergetappe. Haarspeldbocht na haarspeldbocht, steile stukken waar je alleen in zijn tweede versnelling tegenop kon, wegen die helemaal stuk waren door de vorst, wegversmallingen. Gezien deze ervaring en het feit dat het veel zou regenen deden hem besluiten de fietsers tegemoet te rijden. Een gelukkig besluit want de fietsers waren dolblij om hem te zien.
Hij had inmiddels een appje gestuurd met de coördinaten van de camperplaats in Ponte-Verucchio en daar gingen wij op af. Al met al was het toch wel zwaarder dan ’s ochtends werd gedacht.
Henk had een heerlijke kop thee voor ons klaarstaan en de rest van de dag werd in alle rust besteed. Wij staan op een parkeerterrein tegenover een kerk met op zin tijd een luid klokgelui.
Het diner bestond uit aardappeltjes, doperwten, entrecote en een chocoladetoetje na.
Lidy, onze lieve huisbewaarder, struint al jarenlang de Amsterdamse Waterleiding Duinen af op zoek naar de zeldzame boomkikker. Tot nu toe tevergeefs. Maar vandaag was het geluk met haar: zij heeft hem gevonden!!! En op de gevoelige plaat vastgelegd. Kan dus van haar bucketlist af.

Geschreven door Ellie.Henk.reisblog