Dag 22 maandag 28 mei 2018.
Van Villadangos via Ponferrada naar Villamartin de la Abadia. 87 km
In Nederland is het de hele week al dik 25 gr en bijna een hittegolf. Hier in Spanje is het ronduit rampzalig. Ook vandaag weer regen.
Vandaag moet er een bergje bedwongen worden. Bovenop staat het Cruzo de Ferro, een ijzeren kruis op een boomstam. Alleen staat dat ding wel op 1500 meter hoogte. De berg heet Col de Irago.
Dus zoals gebruikelijk om 6.30 u opgestaan en direkt aan de slag gegaan met wassen, aankleden en ontbijten. Om 8.30 u vertrokken van de camping. Na enige gepruts met de Mio kwam de vaart er in en reden wij langs de N120 richting Astorga. Na 7 km kwam Kees er achter dat hij zijn rugzak vergeten was. Dus Henk gebeld met het verzoek deze even na te brengen. Maar de eerste twee uur zouden wij dat ding toch nog niet nodig hebben, dus doe maar kalm aan.
Weer op pad en ja hoor, de 2e lekke band voor Ellie. Kees verwisselde de band met gezwinde spoed en al snel bereikten wij het plaatsje Hospital de Orbigo met zijn historische brug en klokkentoren met ooievaarsnesten. Daarna ging het weer volgens de route richting Astorga. Op een klein landweggetje haalde Henk ons in en maakten wij van die gelegenheid gebruik om lekker een kop thee te drinken. Natuurlijk namen wij de rugtas nu mee.
Na een paar kilometer waren wij in Astorga. Wij fietsten dwars door de stad, bezochten de kathedraal en het bijbehorende museum en haalden onze stempels. In de kathedraal waren op enkele plaatsen moderne glas in lood ramen geplaatst.
Daarna ging het richting Cruz de Ferro. Den camping beklimming begon al snel en het weer werd er niet beter op. Bij het kruis onze stenen/zorgen achter gelaten en aan de daling begonnen. Wij reden in de wolken, letterlijk, geen 10 meter zicht. Met daarbij de regen en de steile afdaling maakten de afdaling een heel eng gebeuren en dat is zwak uitgedrukt. En Ellie en Kees hadden allebei pijn in hun handen van het knijpen in de remmen.
En dan kreeg ook Kees nog een lekke band. Een groepje wat oudere fietsers(!!!) passeerde en vroeg vriendelijk of zij nog hulp nodig hadden. Maar nee, het lukte wel.
Kees heeft nog een dame geholpen waarbij de ketting was afgelopen. Moest daarna wel zijn handen wassen.
Henk had wel weer een camping gevonden maar die was 22 km verderop. En dat was deze keer echt te veel van het goede. Het was al 18.00 u en dan nog 22 km, nou effe niet. Henk gebeld en die kwam ons ophalen In Ponferrada.
Eigenlijk was dit toch wel de zwaarste dag van de tocht, samen met die van Rochevalles.

Vandaag 91 km dus totaal tot nu toe 2261
Diner: aardappelen + witte bonen + platgeslagen biefstuk / aardbeien met slagroom.

Geschreven door Ellie.Henk.reisblog