Dag 23 dinsdag 29 mei 2018.
Van Villamartin de la Abadia naar Triacasela.
Gezien de regenervaringen van gisteren had de groep besloten om wakker te worden als het zo uitkwam. Pas om 7.30 werden de eerste tekenen van leven vertoond. Maar weer zag de lucht er heel erg dreigend uit. Toch maar besloten om te vertrekken dus om 9.30 u zat men op de fiets voor een tochtje van 66 km. Maar wel met cols van 1335 meter, 1270 en 1300 meter. Gewoon dus een zware bergetappe. Het was niet in te schatten hoe lang Ellie en Kees hierover zouden doen dus kreeg Henk de instruktie om maar kalm aan te doen. Daardoor kon hij wel de tijd nemen om de blog weer helemaal bij te werken. Nadat dat gedaan was ging hij en route. Onderweg zag hij dat hij slechts 3 km verwijderd was van Ellie en Kees. Het regende dus nam hij de volgende afslag zodat hij even kon overleggen met de fietsers of het nog wel ging. Ondanks de gering afstand tussen hen duurde het nog wel even voordat zij elkaar bereikten want zij zaten in een hele steile beklimming. Maar de warme thee en de koekjes werden zeer op prijs gesteld. In Villafranca de Bierzo zijn de remblokjes van Ellie vervangen want zij had het gevoel dat het remvermogen niet meer zo denderend was.
Na de aangename tussenstop kropen zij weer op de fiets voor de resterende uitdagingen. Henk kreeg een nieuw einddoel en toen hij dat in de TomTom zette bleek dat hij dezelfde route ging rijden als de fietsers. Nou, daar zaten beklimmingen bij waarbij nauwelijks de 20 km werd gehaald, dus voor de fietsers een hels karwei.
Op de hoogste col van die dag, 1335 meter, goot het zo hard dat hij besloot om daar maar weer te wachten. Na het bestuderen van de binnenkant van zijn ogen kwam hij terug in de werkelijkheid. En dan is het eerste wat je doet: kijken waar Ellie en Kees zijn. Die bleken op slechts 11 km afstand te zijn. Gezamenlijk foto’s genomen van Alto de Poio 1335 meter. Ook gezamenlijk chocomelk gedronken met taart, wel een uniek gebeuren zo gedrieën. Daarna kwamen nog de afdalingen. Heel steil en lang en glad en regen en koud!!!! Op deze manier is fietsen echt helemaal niet leuk.
En dan kan het een pelgrimstocht zijn, er zijn grenzen, toch?
Ellie en Kees kwamen Triacasela binnen rijden en hoopten vurig dat Henk aan het begin van het dorp zou staan. En zie, hun gebed werd verhoord: daar stond hij!!
Henk had langs de weg geparkeerd bij een auberge en daar geregeld dat zij tegen een kleine vergoeding gebruik mochten maken van douche en toilet. Dus nadat iedereen uit zijn natte zooi was gepeld een de tranen waren gedroogd sprintten zij naar de heerlijke warme douche voor een heeeeel lang gebruik daarvan. Als herboren kwamen zij daarna weer lachend terug. Niet stuk te krijgen, die twee kanjers. Alle kleren in het dorp gewassen en gedroogd zodat die in ieder geval weer klaar waren voor de volgende dag regen.
Relaxed gegeten en de avond doorgebracht. En toch nagenoten van deze barre tocht vandaag.

71,5 km vandaag, want vandaag telt die halve kilometer ook. Totaal nu 2332 km
Diner: nassi + gehakt + gebakken uien / chocolade en vanille ijsvla.

Geschreven door Ellie.Henk.reisblog