dag 03 2019 05 14

Een heeeele lange etappe vandaag. 143 km was de planning van Effeler Wald naar Remagen. Alleen het laatste stukje ging langs de Rijn maar de rest was gewoon omhoog en omlaag.
Wel vertrokken wij keurig om 8.15 u nadat wij de afspraak met Henk hadden gemaakt dat als het toch te zwaar of te moeilijk zou zijn, hij naar een andere camping dichterbij zou gaan.
Maar nee hoor, natuurlijk zouden wij niet toegeven dat het te zwaar of te moeilijk was. Doordouwen met die handel en dat wij er ruim 9 uur over gedaan hebben, jammer dan!!!
Volledig uitgeteld kwamen wij aan en konden, terecht natuurlijk, alleen nog maar “pap”zeggen.
Het was een irritante tocht. Ongelooflijk veel bochten na zeer korte rechte stukken, snelwegen oversteken en dan na 1 km weer terug oversteken. Daarna weer zigzaggen door, dat wel, een heel mooi landschap. Maar dat zigzaggen, daar word je wel een beetje veel tureluurs van.
Gelukkig is het vooruitzicht dat wij dit soort hele lange etappes voorlopig niet meer krijgen.

De eerste lekke band vandaag. Kees was de gelukkige. Maar hij lost dat zelf op dus verder alleen maar tijdverlies.
Foto’s maken van Kees gebeurt regelmatig. Van Ellie is een heel ander verhaal omdat dat kwartje niet altijd valt bij Kees. Toch vindt zij het ook wel leuk als er foto’s van haar worden gemaakt dus in arren moede heeft zij een voorbij wandelende boer aangeschoten met het verzoek om van haar en van hen samen foto’s te nemen.

En als je dan, uitgeteld, aankomt op een hele mooie camping langs de Rijn, Goldene Meile in Remagen, en daar staat je koude drankje klaar met biologisch verantwoorde chips en relax stoelen, dan daalt het besef dat het dan wel een pelgrimstocht ofwel een boetedoening mag zijn maar dat dat op deze manier toch wel een luxe boetedoening is.
En als je dan na een heerlijk witbiertje gaat douchen en je komt terug en je krijgt voorgeschoteld een hertenstoofpotje met gekruide aardappelschijfjes en als dessert peer met cinnamon, dan kan je dag eigenlijk niet meer stuk.

Henk had zijn laptop van huis meegenomen. Logisch natuurlijk. Maar het apparaat dateert uit het jaar kruik en ziet iedere keer geen kans om fatsoenlijk verbinding met internet te maken. Hotspots aangezet op alle telefoons, de wifi van de camping, het t….g ding verdomt het gewoon.
Hij wordt er niet echt chagrijnig van maar wel heel depressief. Gelukkig konden wij hem tegenhouden om de boom als eindstation van deze laptop te gebruiken.
Een beetje blij werd hij wel dat hij nu de MacBook mag gebruiken.
Misschien dat dan eindelijk ook de blog de lucht ingaat.

Het was toch wel zwaar want zowel Kees als Ellie vielen als een blok in slaap en bleven dat zonder ook maar 1 keer wakker te worden te hele nacht doen.
Pas om 06.30 u kwamen zij weer bij de mensen.

Geschreven door Ellie.Henk.reisblog