Dag 13 zaterdag 19 mei 2018.
Vandaag van St. Aulaye naar Cadillac. Geschat 91 km.
Reveille keurig om 6.30 u. Wat heerlijk dat iedereen zo volgzaam is.!!
Heel relaxed hebben wij ontbeten en op dezelfde relaxte manier de fietsen in orde gemaakt. De overlevering en het boekje hadden ons verteld dat er zeer stevige beklimmingen in zou den zitten. Dat viel achteraf mee en dat geeft 2 mogelijkheden:
Ellie en Kees zijn zo sterk geworden dat zij niet eens meer merken dat het stevige beklimmingen zijn.
of
Overleveringen en het boekje liegen.
Aangenomen mag worden dat 2 niet het geval.
Wij hebben gemakkelijk gefietst en waren al om 14.45 u in Cadillac.
Surprise, surprise!!!! Henk was er niet met de camper. Wat was er gebeurd?
Heel simpel. De camping in Loupiac bestond niet meer. In Cadillac en wijde omgeving is geen camping te bekennen. Nu is een dag zonder douchen iets om overheen te komen maar geen toilet is onoverkomenlijk. Dus is Henk op de e-bike gaan zoeken naar mogelijke staanplaatsen maar vooral naar toilet mogelijkheden. Helaas geen douche te bekennen. Nog geprobeerd om in het rugby stadion te mogen douchen maar dat werd niet toegestaan.
Om in de camper te wassen is veel water nodig en aangezien iedere begraafplaats in Frankrijk een waterkraan heeft zocht hij die ook. Helaas, men leeft daar waarschijnlijk erg lang want er was geen begraafplaats te bekennen.
Lida was ondertussen ingeschakeld of zij iets kon vinden. Zij had contact gehad met iemand die een soortement camping maar het was wel moeilijk te vinden. Als wij in een dorpje waren aangekomen, dan moesten wij maar even bellen, dan zou hij ons op komen halen. Toch nog even langs de VVV gegaan en die kende dat adres wel. Dus vol goede moed ca 8 km terug gereden. In het dorpje gebeld maar je raadt het al, hij kwam niet. Telefonisch legde hij uit hoe wij moesten rijden.
Ca. 1,5 km terug richting Cadillac, dan rechtsaf de velden in en daarna was ons Frans niet meer goed genoeg om te kunnen volgen wat hij allemaal vertelde.
Gelukkig was er een verkeersregelaar die toevallig net met een jongen op een solex in gesprek was.
Die jongen was bereid om ons even naar de camping te brengen. Dat ritje duurde voor ons gevoel 10 minuten en bracht ons echt naar het einde van de wereld.
En wat wij daar voor camping aantroffen is eigenlijk niet te beschrijven.
Wij hadden een plek om te staan. Die plek was even gauw na het telefoontje gemaaid. Er was elektra. Sanitair was een bijzonder gebeuren. Alles is in elkaar getimmerd van ongeschilderd hout. Een open keuken. Daarnaast een doucheruimte met een geiser. Die geiser moesten wij zelf aansteken als wij wilden douchen. En daarnaast een zogenaamd droogcloset. Een breedte van 1.50 van planken. Daarin 1 gat als closet en daarnaast nog een gat met allemaal houtmot. Totaal geen water te zien. Als je klaar was moest je met een pannetje het zaagsel op jouw produktie gooien en klaar was kees.
Ellie was gekke henkie niet dus zij liet de douche voor wat die was. Maar het closet moest zij wel gebruiken.
Maar als je daar zat en je liet de deur open dan had je een schitterend gezicht op de vallei met al zijn glooiingen. Prachtig. En voorbijgangers kwamen er niet want wij waren de enige gasten.
Al met al, wij waren gered en zo leer je nog eens wat.

Vandaag 91 km dus het totaal komt op 1.343 km.
Diner: aardappelen + grote bonen + zalm / pudding

Geschreven door Ellie.Henk.reisblog