Dag 10 woensdag 16 mei 2018.
Vandaag van Ste Maure de Toraine naar Chateau Garni
We vertrokken om half 9. Het is iedere dag weer even knoeien om weer op de route te komen. Deze keer waren we er dicht bij. Even een stukje snelweg en dan konden we zo aansluiten. Jammer! De aansluiting liep over de snelweg heen. Niet getreurd, een paar meter verder konden we de fietsen over een droge greppel tillen, even een paar meter door hoog gras en we vonden een paadje naar de brug over de snelweg. Toen ging het gesmeerd. We fietsen door glooiende velden en kleine dorpjes. Na 40 km kwamen we aan in Chatellerault. We waren nog wel van plan om de stad in te gaan maar voor we het wisten zaten we al weer aan de buitenkant. Dan maar door naar Poitiers. Daar zou Henk mogelijk ook naar toe gaan zodat we even met z’n drieën de kathedraal kunnen bekijken en lunchen.
Onderweg reden we nog een caminoganger achterop die gisteren in Tours gestart is. Verleden jaar is hij tot Vezelay gekomen.
Ogenschijnlijk makkelijk te nemen hellingen maar op het eind van de dag voel je die cumulatieve hellingen echt wel in je benen,
We fietsten ca 12.30 u Poitiers binnen en ook Henk kwam ook op de e-bike naar de kathedraal. Gezien zijn eerdere ervaringen met parkeren had hij de camper buiten het centrum geparkeerd en had de e-bike gepakt. Tenslotte deed die het weer!!.
Omdat de Garmin van Kees een beetje mort was is de Mio bij Kees gemonteerd. Ook deed internet op de telefoon van Henk niet waarvoor het was bedoeld. Zodoende had Henk totaal geen navigatie hoe en waar de camper terug te vinden was en moest hij het met een plattegrond doen. Nou, dat is raar!!! Eerst dus naar de verkeerde kathedraal St Pierre gefietst en toen naar de kathedraal Notre Dame. Maar alle hellingen probleemloos getackled met de e-bike.
We hebben gezellig met z’n drieën geluncht. Zo een goede lunch dat er ’s avonds niet meer gekookt hoefde te worden.
In de kathederaal was natuurlijk geen stempel te krijgen, dus hebben we maar weer aan het restaurant gevraagd.
Daarna doorgereden naar Chateau Garnier. Daar zou volgens Lida een municipal moeten zijn aan het water met een tennisbaan. Geen beheerder te bekennen. Wel een lijst met alle mogelijke tarieven maar hoe en waar je moest betalen, geen idee. Ook helemaal geen telefoonnummer.
Wel warm water, douche en toilet, dus wij waren wel gered.
’s Avonds om 9 u las Kees op de tarievenlijst dat er een boete van € 50 op stond als je je niet had aangemeld. En er was een hek wat kon worden afgesloten. Oh, oh, stel je voor dat er een ambtenaar komt om het hek op slot te doen. Na veel wikken en wegen besloten om toch de nacht maar buiten de camping door te brengen. In donker alles verzameld. Ellie en Kees op de fiets 2 km naar het dorp en daar op een parkeerplaats de camper neergezet. Fietsen weer vastgebonden. Ellie heeft de hele nacht naar de fietsen zitten kijken, bang dat zij gestolen zouden worden. Maar jammer voor haar, op dat gebied was er geen aktie.
De volgende ochtend weer terug gereden naar de camping en weer heerlijk gedoucht en gewassen.
Kosten voor deze enerverende nacht nul komma nul.
Het enige minpuntje op de camping was het ontbreken van electriciteit. Dus alle telefoons, navigaties en computers konden alleen maar met de powerbanks worden opgeladen en dat was niet veel.

127 km met 26 gr N/O
Diner: brood (’s middag al gedineerd)

Geschreven door Ellie.Henk.reisblog