Vandaag kijken we terug in de tijd. We gaan naar Carlisle, bovenin Engeland, met zicht op de Schotse grens.
Daar is Hadrianus de Romein zo'n 170 jaar nadat we zijn begonnen te tellen, net als Trump 1950 jaar later, een muur gaan bouwen.
Van de oostkust helemaal naar de westkust alsof de Chinezen hem hadden geïnspireerd. Het werk is rond 400 AD gecompleteerd. De Romeinen zijn uiteindelijk vertrokken (waarschijnlijk vanwege de regen) en jaren later (vanaf 1169) hebben de toen ook al boze boeren in de omgeving een klooster inclusief kerk gebouwd (Lanercost Priory) van de stenen die van de muur afgehaald werden. De Vicar vertelde het ons zelf, in zijn toen nog gewaad-loze outfit. Hij nam alle tijd voor ons om zijn prachtige kerk te tonen, ook al waren Hyacinth en de andere local ladies bezig met de voorbereidingen van het aanstaande huwelijk dat er voltrokken zou worden. Wij trekken de foto's snel en vervolgen onze tour naar de rest van de overblijfselen. De kerk was immers nog maar een klein deel van wat King Henry the Eight had overgelaten. De rest had hij gebombardeerd, omdat hij het te groot vond. Tsja.. mannetjes met ego's. We wandelen even later in de open lucht en vergapen ons aan de nietigheid die we momenteel voorstellen. Eenmaal terug bij de kerk komen de gasten al binnendruppelen, is de Vicar in gewaad en is het tijd voor ons om de resten van de muur van Hadrianus nu toch eens in het echt te aanschouwen. Gelukkig reden we niet heel hard, anders waren we er aan voorbij gereden. Klein stukje muur, diep, breed en met een bordje er bij van hoe het ooit was.
Op naar het Solvay Aviation Museum, direct achter het Northern Lake District Airport. De oude vliegtuigen duiken achter het heuvelachtige landschap op en de barakken zijn simpel, op een bijna pietepeuterige manier. De vrijwilligers zijn aardig als altijd en we lopen via de ruimtes, ingericht als museum, door richting de vliegtuigen. Mooi up close and personal, en we bekijken de monumenten op ons gemak. Anderhalf uur, vol wetenswaardigheden die Sander oprakelt (inderdaad, twee motoren 😉) even langs de giftshop en we vervolgen onze weg naar Carlisle. Het is inmiddels half 4 en we duiken de eerste idyllische Pub in die we tegen komen. De Woordrow Wilson van Wetherspoon, of meer een (enorme) soos voor mensen die tegen het einde van hun houdbaarheidsdatum zitten. Zo was het eten ook helaas. Of er net over..de houdbaarheid. Maar wat verwacht je, 24 pond voor 3 personen, minder dan wat lekkers bij de M&S een dag daarvoor.
We lopen de getelde kcal er maar snel af door Carlisle verder te ontdekken en we worden getrakteerd op een citadel, een gesloten kasteel en een schitterende cathedraal, met een passende naam.. Carlisle Cathedral, Joh..maar, áls we er binnenlopen en de klanken van een repeterend koor horen onder de magistrale hemelbekleding van het plafond, kunnen we niet anders dan alle 3 even gaan zitten om het te absorberen. Werkelijk prachtig, want ook het giga orgel kan bassen produceren waar menig drum&bass muzikant van droomt.
Onder de indruk, en bewust van het feit dat het al na 5 uur is (en alles dicht is verder), gaan we terug naar de opgeladen auto en doen nog wat vitaminen inkoop in de ASDA supermarkt. Terug naar de cottage, lekker chillen verder en alles klaarzetten voor een vroege start morgen.. we halen Hilde op van het vliegveld!

Geschreven door Ellens.reisblog