Van Musselburgh naar Edinburgh..by bus. We nemen de bus en gaan natuurlijk vooraan bovenin in de dubbeldekker zitten. Sander's wens. Ellen duikt bij de laag hangende takken over de weg en drukt virtueel op de rem als de bus te dicht op een voorligger zit. De chauffeur onder Ellen wist door de klopsignalen dat er een geïntensiveerde verkeerssituatie dreigde.
Veilig aangekomen in hartje Eddinburoogggrrhh, wandelen we het National Museum in en vallen we van de ene "kijk een Nederlandse schilder" naar de andere "kijk nog één".
Blijkt dat we in de zaal stonden toegewijd aan de Rembrandts, van Steens en de Halsjes. Hoezo toevallig. Enfin..de mogelijkheid de tweede verdieping van het pand te betreden, stond Sander wat minder aan, dus we hebben vervolgens op zijn Japans de route volbracht richting uitgang.
Stukje klimwerk en we stonden midden in het toeristische Old Town, alwaar bussen vol mensen zijn gedropt met camera's, rugzakken en twijfelend richtingsgevoel. Draai, keer, stilstaan, selfie, kinderen, ouderen, groepen, Aziaten. Edinburgh in een notedop.
We (ont)lopen de boel verder op zoek naar een goed restaurantje. Lopen bij de Italiaan via de nooduitgang naar binnen, net zo snel weer naar buiten, en stranden uiteindelijk in een rustig plekje, net buiten de Ramblas van Schotland. Blijkt de tent een dikke waardering te hebben op Tripadvisor..die deze vervolgens ook weer waar maakte..Zelfs tomatensoep is aanwezig..
We draaien verdikt en verdikt om het hoekje van de straat en belanden bij Dynamic Ocean (zegt Ellen). Enfin, bij Dynamic Earth leren we van alles over de theorie van Darwin, die alle gelovigen heerlijk tegen de borst stoot. Geen Adam en Eva, maar gewoon lekker een Big Bang theorie. Super leuke voorstellingen, interactieve verhalen en dito uitleg.
Rond half 5 lopen we richting centrum en komen op een Ibiziaans terrasje terecht, midden in het centrum. Doen een tapasje en verwerken de dorst met een passend drankje. Dan nog even shoppen en de benen geven aan dat het slenteren een grotere aanslag heeft gedaan dan een dagje Handa. Dus strijken we nog effe neer in een echt Engels theehuisje voor een high thee met koffie en hot chocolade. Of zo iets. Overigens was geen enkele klant inwoner van dit eiland, laat staan de bediening.
Verdikt en verdikt (waar heb ik dit vandaag eerder gevoeld) lopen we richting bus en nemen op de zelfde plekken vooraan plaats. Sander plekken. We arriveren weer in Musselburgh, pakken de koffers in en maken (onder protest) de laatste fles wijn meester..Omdat we de fles niet mee kunnen nemen..toch?
Klaar voor de laatste nacht in het rokjes voor mannen met snerpende zakken land.

Geschreven door Ellens.reisblog