De wekker ging vanmorgen om half 6, vlug in de kleren, proviand in de rugzak, camera mee, want de zon zou opkomen om 5 over half 7 en we moesten vanaf de Camping nog een stukje lopen, in het donker, naar Sunrise Point. De route aan op Google Maps en na circa 20 minuten lopen bereikten we het vista point, alwaar we de zonsopkomst in het amphitheater van Bryce Canyon konden bewonderen. We waren niet de enigen die zo gek waren om in de vakantie op een dergelijk tijdstip op te staan. Sterker nog naarmate het dichter bij half 7 kwam waren er hordes mensen toegestroomd. Wij hadden een prachtig zitplekje op een boomstronk gevonden en nu was het afwachten, de lucht was al enigszins rood gekleurd en de canyon werd voorzichtig zichtbaar. Het was een prachtig schouwspel, de kleuren werden steeds intenser en uiteindelijk zag je de zon in een tijdspanne van nauwelijks een paar minuten tevoorschijn komen. Na deze schitterende voorstelling was het tijd voor wat inspanning. De temperatuur was erg aangenaam vanwege de grote hoogte waarop de canyon zich bevond. Aangezien de prachtige hoodoo's van deze byzondere prachtige canyon vooral van beneden indrukwekkend waren hadden we het plan opgevat om één van de trails te gaan lopen, aanbevolen werd de Queens Gardens Trail, circa 1,5 km naar beneden de canyon in en natuurlijk ook weer omhoog. Het was een prachtige wandeling, tussen de hoodoo's door en na iedere bocht ontvouwde zich weer een nieuw fantastisch landschap. Bovendien was het na een paar meter naar beneden heerlijk rustig, niet iedereen wilde de klim omhoog weer gaan maken. Uiteraard zijn er ook nu weer vele prachtige plaatjes geschoten, de tussenstand is inmiddels opgelopen tot meer dan 1000 foto's. Ook Sander had het erg naar zijn zin en heeft elke squirl die die hij tegenkwam, en dat waren er veel, gefotografeerd op zijn eigen cameraatje. Beneden aangekomen in de Queens Garden, genoemd naar één van de hoodoo's, waarin je een koningin kon ontdekken, hadden we twee opties; of we gingen dezelfde weer omhoog of we kozen voor een rondwandeling, nog iets verder en dan weer omhoog naar Sunset Point, alwaar we de shuttle konden nemen terug naar Sunrise Point of zelfs naar de camping. We kozen voor de tweede optie en vervolgden onze weg door het amphitheater van Bryce, wat een prachtige wandeling. En toen moesten we natuurlijk ook weer omhoog, via vele haarspeldbochten met de meest prachtige views, goed excuus om even weer op adem te komen, bereikten we uiteindelijk weer de bovenkant van de canyon. We konden nog niet echt afscheid nemen van de canyon en dus besloten we via de rimtrail bovenlangs naar de camping terug te lopen. Om 10 uur waren we terug bij de camper, 4 uur later en een prachtige ervaring rijker. Nu koers naar onze volgende bestemming, Goblin Valley State Park. Ook dit was weer een aantal uurtjes rijden, je schiet namelijk niet echt op op de bochtige wegen door dit prachtige landschap. De route liep langs Scenic Byway 12 en 24, een schitterende route met de meest prachtige uitzichten, af en toe waan je je op een maanlandschap. Hoogtepunten op deze route waren wel de tussenstop bij Kiva's Coffeehouse, een café middle in the nowhere met een prachtig uitzicht en National Park Capitol Reef met zijn rode rotsen. Onze camping bij Goblin Valley lag midden in de desert zonder schaduw tegen een achtergrond van rots, zonder hook up. Wel waren er douches en toiletten.
De site nummer 23 was echt weer prachtige gelegen, beetje onwerkelijk zelfs, met een overdekte picnictafel en firepit.
Hier hebben we dan ook dankbaar gebruik van gemaakt, lekker kippepootjes en mais roosteren boven het vuur. De temperatuur was veel aangenamer dan verwacht, dankzij een heerlijk windje was het fijn zitten aan onze picnictafel en konden we weer terugkijken op een wederom byzondere dag in de staat Utah.

Geschreven door Ellens.reisblog