Wat een contrast..van ruim 27 graden en zonovergoten, naar amper 19 graden met een druilerig begin van de dag. Wij zijn naar Schotland gekomen, rekening houdend met wat andere weersomstandigheden dan in Italië, dus we gaan ook op dit soort dagen er op uit..
We bezoeken The Fairy Glen. Een weggetje dat echt niet breed genoeg is. Diverse aardige takken en bladeren aaien de camper. Er stond toch zo'n bord waarop stond; strictly not suitable for coaches? Wij zijn zonder coach toch naar boven gereden. Eenmaal aangekomen, ons toch ondanks de regen in de wandelmodus gezet. Plu mee, jassen aan en gaan met die banaan (die trouwens al op was). Leuk stukje klimwerk met uitzicht op diverse watervallen en sprookjesachtige valleien. Helaas was plensen inmiddels meer van toepassing dan regen, dus na de eerste klim maar weer besloten naar de camper te gaan. Door naar een waterval aan de andere kant van het schiereiland bij de Kilt Rock the Mealt Falls. Onze slak even naast de weg geparkeerd en een soepie met brood gegeten. Daarna klaarde het wat op en konden we de aziaten weer achter ons laten, met als gevolg een rustige wandeling naar de waterval en een mooi aanblik daarop. Het water stort daar vanaf een rots lijnrecht in zee. Ook hebben we daar voor het eerst een echte Schotse foto kunnen maken van de rotsen opgaand in de mist van de regen, een foto waarvan we dachten veel meer te kunnen/moeten maken. We vervolgden onze weg, maar het weer werd steeds weerbarstiger. Na mist, regen en heeeel weinig zicht naar Portree doorgereden. Toeristisch, maar heel leuk om even wat sfeer te proeven en overal fish en chips proevende mensen gade te slaan en vervolgens te fotograferen. De dag hebben we uiteindelijk afgesloten met een maaltijd in de camper op de camping. Het mexicaans dobbelen brengt het fanatieke in Sander naar boven. Genoeg om hem daarna te laten pitten.

Geschreven door Ellens.reisblog