De nacht was warm en de midgets overal. Dat betekent een maanlandschap van muggenbulten overal. Nog steeds, 2 dagen later, worden we af en toe gek van de jeuk, erg vervelend. Na ons ochtendritueel en een laatste plaatje van de prachtige plek op deze fraaie Campsite zetten we koers naar onze volgende bestemming, The Isle of Skye. Althans het was een eiland tot 1995, vanaf dat jaar is Skye bereikbaar met een brug met de originele naam, Skye Bridge. De route was ook vandaag weer overweldigend mooi en na onderweg de koelkast nog weer even gevuld te hebben kwamen we rond 15.00 uur aan op de Kinloch Campsite in Dunvegan alwaar we weer op een prachtige plek onze Camper mochten neerzetten. Wat zijn de Campings toch fraai in dit deel van Schotland, en wat hebben we toch geluk dat we iedere keer zo'n prachtige spot krijgen, mede te danken aan het feit dat we zo vroeg al geboekt hebben, deze zelfs al in januari van dit jaar. Na nog even op de, nog altijd lastig in elkaar te zetten, campingstoeltjes van het uitzicht te hebben genoten, besloten we er nog even op uit te gaan. De weersvooruitzichten voor morgen zijn niet zo best en er is zoveel moois te beleven op dit (schier)eiland. Dunvegan Castle, een fraai kasteel zo'n 5 mile verderop was het eerst aan de beurt. We bezichtigen, samen met vele anderen, het prachtige kasteel en de fraaie tuinen. Het kasteel is erg mooi gelegen aan een water alwaar een aantal zeehonden heerlijk lagen te genieten van het zonnetje, heel leuk om te zien. Natuurlijk ook hier weer een paar prachtige foto's gemaakt. Na het kasteel wilden we nog graag naar het Neist Point Lighthouse. Alhoewel dit punt maar 10 mile van de Campsite is verwijderd hebben we er toch zeker 45 minuten over gedaan. De smalle single track met de vele podholes en bochten was uitdagend met onze best wel grote camper, vooral vanwege al het tegemoetkomend verkeer. Aangekomen op de parkeerplaats van het viewpoint was het al lang etenstijd. En dus aldaar een lekkere tortellini met blauwe kaassaus en pancetta gekookt en verorberd, hoe leuk is dat. Bijkomend voordeel was dat het een stuk rustiger was geworden toen wij de tocht naar de vuurtoren begonnen. Vanwege de straffe wind toch maar de jassen aangedaan. Het was, zeker voor mij, best een pittige wandeling, niet qua lengte, maar wel door de hoogteverschillen. Eerst een flink stuk omlaag, toen omhoog, weer omlaag en uiteindelijk nog een stukje weer stijgen en dit in omgekeerde volgorde ook weer terug. Maar het was meer dan de moeite waard, wat een prachtige vergezichten, adembenemend mooi. Misschien hebben we hier vandaag wel de mooiste plaatjes van de hele vakantie kunnen maken. Echt genieten! Het was moeilijk om afscheid te nemen van deze prachtige plek, maar we wilden toch wel graag nog met enig daglicht de uitdagende weg terug naar de Campsite rijden. Deze ging een stuk sneller dan de heenweg en waren we rond half 10 weer terug op de Campsite. Waar we nog eens getrakteerd werden op een prachtige zonsondergang, wat weer een heerlijke dag vandaag!

Geschreven door Ellens.reisblog