En daar zitten we dan eindelijk in de vertrekhal op Schiphol bij gate E7 waar onze Boeing 747-400 wordt geladen met etenswaren voor de 11 uur lange vlucht. We hebben er lang naar uit gezien, vele avonden achter de laptop het internet afgestruind om de meest perfecte route samen te stellen. Alle campings zijn geboekt, sommigen zelfs 6 maanden van te voren. En nu is het zo ver, we gaan beginnen aan onze droomreis naar the West. Onze vakantie begint relaxed met een diner en overnachting in het Vandervalk hotel Schiphol waar onze auto 3 weken mag blijven staan. Nog onverwachts bezoek van Hilde en Daan gekregen. Hun vlucht naar Florence was helaas geannuleerd. Gelukkig kunnen ze vandaag wel mee, alhoewel ze een omweggetje van een uurtje of 10 moeten maken via Barcelona. Op Schiphol liep alles op rolletjes, bijna dan, want de koffer van Richard was iets te zwaar, gelukkig had ik nog plaats in mijn koffer voor het statief, en was dat ook weer opgelost. Nog even wachten bij de gate voordat we naar binnen mogen. Na een vlucht van een dikke 10 uur, iets minder dan verwacht, maar toch nog best wel lang opgevouwen in een te kleine vliegtuigstoel landen we op San Francisco International Airport. Een uitgebreide controle ronde volgde; wat is de purpose van jullie reis, waar gaan jullie heen etc.etc. Na de vingerafdrukken en een foto achtergelaten te hebben mochten we verder. De koffers stonden al op ons te wachten en bijna weer een uur verder kwam de hotel shuttle ons ophalen. Het hotel El Rancho Inn was vlak bij de luchthaven, de kamer was prima in orde. Het was inmiddels plaatselijke tijd 15.00 uur, maar het voelde voor ons natuurlijk als 12 uur s' nachts. Sander en Richard namen nog even een duik in het zwembad, waarna we op zoek gingen naar een restaurant. Veel meer dan KFC en MD had de omgeving niet te bieden, waarna we om kwart over 5 dan ook maar neerstreken in het restaurant van het hotel. De Classic Burger en real American food werden op dit toch wel vroege tijdstip naar binnen gewerkt.
Na het eten, het was inmiddels half 7, kon Sander zijn ogen echt niet meer open houden en een uurtje later was dat ook bij ons het geval.

Geschreven door Ellens.reisblog