We hebben geslapen. Buiten lekker in het zonnetje ontbijten met vogeltjes die om de camper tippelen. Vroeg opstaan is voor mij, maar nu stond Johan eerder op. Koffie stond klaar en broodjes op tafel. We willen hier de omgeving verkennen. Meisje van de receptie wist ons ook niet veel te vertellen. Johan besloot om naar het dichtbijstaande vvv kantoor te fietsen. Bij terugkomst vertelde hij spijtig dat we veel dingen niet konden bekijken bij enkele door de brand te gevaarlijk. Ik baalde wel nu konden we dit niet van de bucket lijst afstrepen. Dus moesten we het roer omgooien jammer. Ze vertelde dat we naar Jetrichovice moesten gaan 6 km hiervandaan. Zouden we de fiets pakken of de bus. Want zo te zien zijn de wegen erg stijl, fietspaden heb je hier niet. Johan zou Johan niet zijn als hij niet voor de fiets koos. Nog even het toilet legen dat moet gebeuren waar je het.niet verwacht midden op het veld. Met zijn gespierde lichaam probeert hij de stijle weg te beklimmen. Hij als man kan dat heeft geen elektrische fiets nodig. Een fiets die kraakt en die zomaar zou passen naast de verlaten huizen. Ok wij op de fiets ik zie hem zweten en ploeteren pake is nog jong. Je hoort hem niet klagen. Ik heb hem al in de versnelling 5. 1 km voor het dorpzien we allemaal rotsen. We besluiten om even af te stappen. En laten de fietsen achter natuurlijk met een groot ijzüüuuuuuüeren slot. We lopen door het bos en komen zo ook bij Jetrichovice. Bij binnenkomen van het dorp zien we weer een vvv kantoor. Twee vlotte dames helpen ons en vinden dat we echt de mariina skala moeten beklimmen. We zien hem al vanaf de weg boven het dorp uittorenen. Eerst een bakje koffie in een skitent, koffie op we nemen het weggetje links van het grote roze onbewoond gebouw wat leeg staat maar waar Johan zijn fiets wel bij zou passen. De bomen beginnen al wat te verkleuren. Er zijn veel verhogingen en uitgeholde zandstenen die nu soms glad door het losse zand. Moeilijkheids graad middel, voor mij niet. Aan wederzijde zijn er hoge rotswanden. Na bijna 450 hoogtemeters zien we links boven de uitkijk post. Ik vind het erg zwaar heb onderweg nog gedacht om te stoppen. Maar de wilskracht weegde zwaarder. Om op de top van de rots te komen, klimmen we over een trap tussen de wanden omhoog. En dan jippie ik ben er waauw wat een prachtig uitzicht over de Boheems zwitserland. Na de afdaling een borrel voor nog geen 2 euro en maaltijd van 8 euro. En het smaakte goed. De fietsen stonden er nog. Even douche verslag schrijven en nemen nog een afzakkertje.

Oant moan

Geschreven door Ankie.op.pad