Het is nu 11 uur als we weer de bus instappen de bus rijdt er 20 min over. Onderweg midden op straat tussen het verkeer staat een man te jongleren. Mooi gezicht hij kan het goed. Wanneer we bij de metro aankomen, horen we een grote klap in de bus. De bus maakte een behoorlijke knal tegen een taxi bus. De zijspiegel is totaal stuk gereden. Ik kan weer een vinkje zetten achter mijn bucket lijst. Omdat we naar de Vaticaanstad gaan. Een land op zich, het kleinste land van de hele wereld. Op naar het Sint Pietersplein 240m breed en 340m lang. Grote beeldschermen waar we de Paus kunnen bewonderen. Wat indrukwekkend en zo groot. De zon schijnt en kijken naar alle mensen die voorbijwandelen en genieten. We besluiten om onder de Engelenbrug een drankje te doen en een stukje pizza' te nemen. Om er te komen moeten we een steile trap naar beneden lopen langs de Tiber. Het zijn gladde betonnen treden een beetje eng. Johan is druk in gesprek met een Egyptenaar. Deze man verkoopt tickets om Rome te bekijken vanaf de rivier de Tiber.
Uit zijn gesprek blijkt dat hij het niet echt naar zijn zin heeft. En gelukkig hier maar drie maanden is. We zitten op een leuk terras aan de Tiber waar leuke muziek wordt gedraaid. We moeten de steile trap weer op. Ik moet ruimte maken voor een groep toeristen die ook op deze trap lopen. Tot over maat van ramp val ik op de betonnen trap. Ik voel mijn elleboog behoorlijk, dit heb ik weer. We lopen terug naar de metro die abnormaal vol is. De terugreis is geen pretje we zitten als haringen in een ton. Een lief klein meisje komt bedelen om geld. Het doet ons wel wat. Maar we weten dat het beter is niks te geven. We zijn 17.30 weer op de camping. We wassen als eerste onze handen. Het is echt vies om in de bus te zitten en je vast te houden aan de buizen van de bus. We eten rösti gaan vroeg op bed.

Geschreven door Ankie.op.pad