We ontbijten nu even niet. Dat gaat tijd kosten, we willen niet te laat komen. We duiken nog even de supermarkt in om nog gauw vier lekkere broodje te kopen voor onderweg. Moeten om 8 uur klaar staan voor de supermarkt. En inderdaad de bus is vol. We moeten ongeveer drie kwartier in de bus zitten voor we in de haven zijn van Piomboni. Hans zijn stoel wou niet naar voren omdat zijn stoel stuk was. De vrouw achter hem ergerde haar blauw. Hans maakte het haar duidelijk dat hij hier niks aan kan doen. De gids haalt kaarten op voor de ferry. Aan boord zie ik dat het geen nieuwe boot is, veel roest. Met de veerboot vanaf het Italiaanse vaste land. Kom je na een uurtje aan in Portoferraio. De aankomst in de haven van portoferraio vond ik heel mooi. Op de heuvels zie je de typische okergele Toscaanse huizen en in de haven liggen indrukwekkende jachten. Wij waren ervan uitgegaan dat we ook de villa dei mulini de officiële verblijfplaats van Napoleon zouden zien. Eigenlijk wel een beetje teleurstellend dat we niet een stukje geschiedenis krijgen te zien. Maar we weten nu waar Napoleon zijn vingerafdruk heeft nagelaten. We rijden met de bus de bergen in mamma Mia wat een mooi eiland. We zijn nu in Marina di campo en dan zien we echt hoe commercieel deze reis is. We lopen als koeien achter de gids aan. Niet wetend wat hij in petto heeft. Natuurlijk wil hij dat we in een restaurant eten waar hij zoveel provisie van krijgt. Wij gaan hier niet in mee, en zoeken ons eigen terrasje uit. We vinden een leuk terras aan de baai even iets drinken. We zoeken het strand op en moeten hier drie uren vertoeven. We slenteren wat door de straatjes waar de meeste winkels dicht zijn. 16.46 worden we weer bij de bus verwacht wat een prachtige natuur. Terugreis zitten we op het achterdek waar een groot beeld staat van Batman die op de zee uitkijkt. Johan en ik kijken en denken we zijn Batman al een keer tegen komen maar dan op de fiets. Het is warm en we besluiten om binnen te gaan zitten en iets te drinken. Aangekomen zien we op de camping een markt met eigen gemaakte spulletjes. Ik ben nieuwsgierig wat er te koop is. Maar heb niks gekocht. Hans en Baukje besluiten om terug te gaan naar de campers. De camping is zo groot dat Johan en ik de campers niet terug kunnen vinden. We bellen Hans en Baukje voor het nummer van de staanplaats. We weten ons nummer niet meer. We lopen langs de vakantiehuisjes en we horen iemand roepen, zoeken jullie je plaats? En jullie wonen in de omgeving van Sneek? Ze vertelde dat hun vrienden naast ons stonden en dat Baukje een leuk gesprek had gehad met hun vrienden. Ze woonden een half jaar in Italië en waren nu reisleider geworden. Echt superleuke mensen die er jong uitzagen. Johan kookt, gebakken aardappels boontjes en een worstje. We zitten gezellig en geven elkaar een cijfer voor de kookkunsten. We hebben het goed en leuk met elkaar. Maar heb ik spijt van deze trip, nee dat niet. Johan en Hans hadden het niet aangedurfd om deze bergen te beklimmen met onze campers. Was het te duur, jazeker. Maar we zijn op Elba geweest dit kan niemand ons afpakken. En dat is onbetaalbaar.

Geschreven door Ankie.op.pad