Volgens de weerberichten zou het vandaag tot halverwege de middag droog blijven. De regen die verwacht is dan nog minimaal. We ontdoen de fietsen die achter de camper geparkeerd staan van hun hoezen en bestellen 2 fietsen bij de receptie die ons beloofd zijn.
35 min. (9,5 km) op de fiets. We trekken de wandelschoenen aan, stoppen voldoende water en wat lekkers voor onderweg in de rugzakken en zijn klaar om te gaan.
Op naar Stans op de fiets. Onder weg regen dan weer droog en zo gaat het door. Stans ligt op ongeveer 15 minuten rijden van Innsbruck, vlak aan de snelweg. Stans is een klein dorpje en achterin het dorpje moet het startpunt zijn van de wandeling door de kloof. Bij een klein hokje betaal je entreegeld dat gebruikt wordt voor het onderhoud. De tocht gaat beginnen, we lopen eerst nog wat vlak door het bos maar moeten iets later door een poort die ons welkom heet daarna het bos in omhoog.
We lopen langs rotswanden en op rechte paden.
Al snel zien we de eerste houten trappen verschijnen. Er schijnen ruim 350 treden te zijn in de Wolfsklamm. We zijn direct enthousiast, we klauteren en klimmen langs de rotspartijen omhoog. Af en toe stoppend om de watervallen in de kloof te bekijken. Met zwaar geweld klettert het water naar beneden. Hierdoor is het soms lastig om met elkaar te praten omdat het water zo'n kabaal maakt. Tijdens de wandeling zie je prachtige uitzichten binnen de kloof.
We lopen via bergpaadjes, houten paden en houten bruggen.
Doordat er zoveel afwisseling is qua uitzicht en paden is het niet saai. We stoppen regelmatig voor het maken van foto’s en als mensen je dan willen passeren is het soms even passen en meten want de ruimte is beperkt. Maar dat maakt het juist ook leuk en anders dan een normale wandeling nee hier hoor je gedurende de hele wandeling het gekletter van de watervallen.

De kloof is een kleine kilometer lang, niet heel lang dus, maar door het klimmen, klauteren en de mooie uitkijkpunten ben je toch even bezig. Na een tijd kom je bij een stenen dam, waar drie watervallen door naar beneden komen, hier ben je aan het einde van de kloof gekomen. Als je iets verder loopt is de beek een stuk breder en kan je heerlijk aan het water zitten. We liepen mooi achter Hans en Baukje aan dachten we. Ze waren bij de beek gestopt waar veel bezoekers de schoenen en sokken uit deden om lekker de voeten in het ijskoude water te doen, Wij waren aan dit voorbij gegaan. Maar toen we op de weg waren die leidt naar het
St George berg Klooster hadden we pas in de gaten dat we hun kwijt waren.

Na de kloof is de bochtige weg naar boven een beetje saai maar vooral ook zwaar. Normaal loop je via een geasfalteerde weg terug naar het beginpunt van de route. We konden de weg terug niet meer vinden dus liepen we hoger en hoger het bos in weg van de kloof. Het was ontzettend zwaar we probeerden ze te bellen maar hadden geen bereik. Ja wat doe je dan gewoon doorlopen en hopen dat je iemand tegenkomt die jou de weg zal wijzen, En dan ja hoor een belletje van Hans waar zijn jullie ja dat kunnen we jullie niet vertellen we zijn verdwaald. Ze zouden de ingang opzoeken en dan weer teruggaan waar wij onze fietsen hadden neer gezet. Uiteindelijk zijn we weer in het centrum gekomen van Stans. En wisten hun te vinden. Terug naar de camping vonden we het moeilijk om de juiste weg te vinden maar uiteindelijk is het gelukt. We besluiten bij de spar barbecue vlees te kopen. En Oostenrijk zou Oostenrijk niet zijn als wij weer willen barbecueën, dat is de weer de goden verzoeken. Alles staat klaar en ja hoor de regen komt met bakken uit de lucht. Maar wel weer leedvermaak onze buren hadden volgens ons nog nooit een voortent opgezet. Dus ja mag niet maar was natuurlijk om te brullen. ( denk dat ze nog bezig zijn ☺)

Geschreven door Ankie.op.pad