Het is Vrijdag na het ontbijt fietsen wij van de camping af.
We gaan op de fiets naar de Krimmlerfälle watervallen
We genieten weer van het prachtige landschap.
Maar het valt nog niet mee, de fietspaden stijgen enorm.
Het ziet er naar uit dat we alleen nog maar moeten klimmen met de fiets.
Baukje ziet het niet zitten ze is moe.
Ik ben totaal niet verrast, heb mij zelf zo vaak afgevraagd hoe lang houden Johan en Baukje dit vol.
Het is continu klimmen met de fiets, Hans en ik hebben het veel gemakkelijker op onze E-bikes
Wat heeft Baukje een wilskracht. Onder weg besluiten wij terug te fietsen en halen de camper op.
De Krimmlerfälle watervallen is niet zomaar een waterval,
De watervallen liggen in het Hoe Tauern nationaal park.
Het is namelijk de grootste waterval van Europa.
En op 4 na de grootste van de wereld.
Hij valt in 3 levels 380 meter en het pad wat ernaast is aangelegd kun je lopen tot helemaal tot waar de waterval over de rand valt.
Dit pad gaat zigzag superstijl naar boven en onderweg heb je spectaculaire uitzichtpunten!!!
Totaal is dit steile pad 4 1/2 kilometer... pfff. Ja we zullen even moeten doorzetten.
Heb wandelstokken gekregen van Hannie dus kan ik ze nu mooi gebruiken.
Maar daar wijst Hans naar een bord, we kunnen ons met een pendeltaxi naar boven laten rijden.
We besluiten om dit te doen we zijn moe het was geen luie vakantie.
Wat een uitzicht, de bestuurder van de pendeltaxi heeft er zin in met volle gas de berg op.
Hij vertelt ons hoe hoog we zitten, en we worden getrakteerd op een snoepje.
Hij heeft dit wel vaker gedaan hij kent alle bochten hier rijden is een kunst.
Aangekomen op de top hoor je het donderend geraas van de waterval.
Het is echt grandioos om te zien
Ontzettend veel water wat altijd en altijd maar door, valt.
Soms staat er een prachtige regenboog in het stuivende water, ook zó mooi!
Wij vertellen aan Hans en Baukje dat foto’s maken zo leuk is.
Het plezier wat je eraan beleeft, heerlijk!
Hans heeft nu ook de smaak te pakken om foto's te maken.
Dan barst de strijd los wie gaat de mooiste en de beste foto te maken.
We zijn hun dan ook regelmatig kwijt.
En ik moet zeggen er zitten inderdaad prachtige foto's tussen die Hans gemaakt heeft.
Hans schrikt van zijn eigen resultaat Chapeau
Daarna moeten we die 4 1/2 kilometer naar beneden lopen, onderweg koop ik nog een paar wandelstokken voor Hans.
Het is zwaar om helemaal naar boven te lopen.
Tijdens de afdaling wordt het steeds drukker we zien vermoeide mensen naar boven klimmen, buggy’s, kinderen, en ouderen naar boven wringen
In deze meute wil je niet naar boven lopen.
Het is een echte happening, erg leuk om mee te maken.
Hans kan het niet laten om de vermoeide mensen met bemoedigde woorden toe te spreken.
Hoe dichter bij de top, hoe steiler de klim wordt.
Ik ben bang dat naar deze uitspraak er mensen zijn afgehaakt.
En wij zijn super blij dat wij met een busje omhoog zijn gegaan.
Het was weer geweldig en besluiten weer naar de camper te gaan.
Gauw eten en op naar het keezenspel .

Geschreven door Ankie.op.pad