Vandaag gaan we naar Porec. Eerst ontbijten bij Hans en Baukje. Ik loop er vast naar toe. Waar blijft Johan we wachten al een poosje
Eindelijk daar is hij., maar hij kijkt niet blij.
Hij heeft de sleutel in de garage neergelegd en de deur is in het slot gevallen.
Nu krijgt hij de deur niet meer open. We hebben de reserve thuis laten liggen. (dachten we) Niet best, paniek wat moeten we nu doen? De garagedeuren openbreken? Tot hij een helder moment krijgt ik heb de reservesleutels wel meegenomen. Ik dacht het al, dat is niks voor hem om de sleutels te vergeten. O wat ben ik blij, en Johan sprong van geluk. Hans en Baukje haalden opgelucht adem. Het is 10.00 uur als we naar Porec rijden. Wat een prachtige kust de navigatie geeft soms wel een gekke route aan wat niet echt geschikt is voor campers. Onderweg komen we een verkeersongeval tegen de voorkant zit in de prak hoop dat ze er levend uitgekomen zijn. We zien aan het kenteken dat het “Nederlanders ”zijn We zijn op de camping. Mooie ruime plekken en we staan tegen over elkaar. De ene camping is nog groter dan de andere luxe camping aan de kust. De knakworstjes en courgettesoep staan op het gasstel. En alle spullen komen weer op hun vaste plaats te staan. Het is ondertussen 13.30 uur als we naar de zee lopen. Het strand bestaat uit beton en kiezels Ik zal voor het eerst in mijn leven snorkelen. En inderdaad zijn de nieuwe waterschoenen echt nodig. Hans en Baukje hebben dit al vaker gedaan. En hebben ons geadviseerd om ze te kopen. Moet even wennen maar uiteindelijk ben ik er klaar voor. Een hele andere wereld. Wat geweldig al die mooie visjes, ik zie mijn ogen uit. We horen in de verte al een beetje onweer. Dus besluiten wij om terug te gaan naar de campers. Bij de camper staat een Italiaan hij waarschuwt ons voor een storm.
En volgens hem gaat het goed stormen. Hij is dan ook druk in de weer. Hij plakt alle ramen van zijn caravan af en pakt alles op. Hij kijkt bang en waarschuwt iedereen. Moeten wij ons nu ook zorgen maken, we weten het niet. Maar één ding is zeker we blijven bij de camper. We besluiten de luifel op te pakken. Misschien is het een storm in een glas water. Dat weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat ik hem serieus moet nemen. Maar de hele avond geen storm of regen gehad. Dus voor niks de luifel opgepakt. En vervolgens wordt de luifel weer opgebouwd. Die avond genieten we van een wandelingetje over het wandelpad langs de kust. En natuurlijk was er een prachtige zonsondergang er worden natuurlijk weer foto's gemaakt. We doen weer een spelletje en er wordt gebabbeld hoe mooi het hier is. De sjorbanden worden toch nog even extra in de grond vastgezet. We sluiten de boel weer af met een hapje en drankje welterusten.

Geschreven door Ankie.op.pad