Camper rondreis Noorwegen 2018 03 AUG 2018 - 22 AUG 2018

Zaterdag 18 augustus 2018, Jørpeland, Noorwegen

We hadden de wekker om 6 uur gezet. We wilden er vroeg uit om de Preikestolen te beklimmen. Ik kon vannacht niet goed slapen van de spanning.
In 2½ uur wilden we proberen de top te halen. We willen wel op tijd starten. Dus om 7,30 uur rijden we met de auto naar de parkeerplaats van de Preikestolen. Hoeven dus niet heel ver te lopen naar de start.
Het pad is 4 km lang en de eerste 300 meter daarvan waren ontzettend stijl dat ik het al voelde in mijn benen. De Preikestolen is 605 hoog die boven de Lysefjord uitsteekt, een route van 4 kilometer over rotspartijen, smalle padjes, klimpartijen, en enkele stukjes met een looppad van houten bielzen Gelukkig vlakt het hier en daar af en moet je ook regelmatig weer dalen. Wij komen 4 dalers tegen ze waren al heel vroeg en jammer voor hun was er niks te zien het was ontzettend mistig. Het bleken Nederlanders te zijn. Ze vertelden ons dat het nog zwaarder zou worden ik begon mij al te knijpen o jee. Daarbij zeiden ze ook nog je moet geen hoogtevrees hebben. Het kwam even bij mij op waar ben ik aan begonnen. Later op de dag blijkt dat vroeg weggaan wel zo lekker is. Ruimte en vergezichten zijn prachtig. Hier en daar eens flink de rotsen trotseren. Klimmen is beter dan dalen daar kwam ik ook later achter.
Steeds denk ik dat we er al zijn en moeten we toch weer dalen en klimmen. Op de terugreis had ik dit gevoel nog erger. Het gaat een beetje op en neer maar komen steeds dichter bij het punt waar we willen komen. Op de platvorm van de Preikestolen. Voor ons is er wel een probleempje bij gekomen. De regen is komen opzetten en wordt naar mate we hoger komen ook steeds harder. Dat wordt wat straks aan de rand van dat stuk steen. Je moet er niet aan denken dat je er af glijdt en 600 mtr recht naar beneden valt. Net voor de top komt de smalle strook. Oeps wat nu, ik hou mij voor goed kijken naar rechts naar de rots. Johan roept nog kijk Ank aan je linkerkant wat een uitzicht. Het was wel goed ik moest er niet naar kijken ik was al lang blij wanneer we dit gepasseerd hadden. Maar je moest hier wel langs om op de Preikestolen te komen.
Je ziet hem al vanaf de zijkant aankomen. Machtig bloksteen wat zomaar uitsteekt en schuin oploop. Eenmaal boven is er de trots van het te hebben gehaald. Ik trek mijn jas aan het is hier fris. Het begint steeds harder te regenen. Toch na een aantal minuten even de boel overzien gaan wij steeds verder de steen op. Helemaal bij de rand kom ik niet. Het Is echt gevaarlijk en ik met mijn hoogtevrees. Het is glad. Van de regen. Paar mooie foto’s maken genieten van het uitzicht. Ik durf niet voorbij de scheur, geologen zeggen dat `t zeker nog 1000 jaar houdt, maar …stel je voor...! De regen en de mist is voor ons wel een spelbreker geweest, hadden echt gehoopt op een prachtig uitzicht. Toch wel een spannend avontuur de enige weg terug is op eigen kracht hetzelfde pad omlaag. Denk niet dat dit veel gemakkelijker is, de grote hoogteverschillen, de oneffenheden, de vermoeidheid van het naar boven klimmen zorgen voor onzekere benen. Het is nodig om geconcentreerd omlaag te gaan.
De weg terug heb ik veel meer tijd om nog eens goed om mij heen te kijken. Deze groep fjorden met bergen ziet er heel gaaf uit en de vele meertjes zien er in deze omgeving prachtig uit. Ik kom mezelf op de weg terug een paar keer tegen. Jammer dat je niet ergens uit de regen kon zitten om extra indrukken op te doen en even een pauze in te lassen. Wel waren we blij dat we vroeg weggaan waren. De vele die we nu tegen komen en nog omhooggaan is mega.









Eenmaal beneden gaan we weer terug naar de camper. Zittend in de camper denk je aan degene die nu nog klimmen. Die zullen het zwaar hebben maar wij hebben het gehaald ik vond het zwaar, Maar we konden Noorwegen niet verlaten zonder dit te beklimmen. We waren tot aan de botten kletsnat. Bedankt Johan jij hebt mij erdoorheen gesleept dankzij jou heb ik de top gehaald. We hebben weer een pondje genomen van Oanes naar Sandes. We hebben een tussen stop gemaakt in Stavanger om iets te kopen voor de kleintjes, En nu zitten we in Bryne op een industrieterrein bij een firma die campers verkoopt gratis verblijf en stroom. En alles is welkom we zijn moe en voldaan, maakt niet uit waar we slapen. Als we maar een slaapplek hebben.

Geschreven door Ankie.op.pad