Wachten op Hein

☀️27°
Het onderkomen waar ik verblijf heeft, denk ik, een prijs gewonnen. Namelijk voor het lelijkste gebouw in de verre omtrek. Het hotel genaamd Aterna is niet voor niets vernoemd naar de nabijgelegen Griekse ruïnes. De zwakbegaafde architect heeft waarschijnlijk zijn diploma behaald in de voormalige Sovjet Unie. Ook had hij het geniale inzicht om de dragende steunkolommen dwars door de kamers te laten lopen. Behalve die van mij is er nog 1 andere kamer bezet. Toch is er een heel ontbijtbuffet met schetterende TV opgetuigd en gelukkig ontbreken patat en frikandellen niet ! Nadat ik uitgesmikkeld ben, wordt alles weer opgeruimd. Het lijkt mij efficiënter om gewoon een a la carte ontbijtje voor de aanwezige gasten te serveren. Toen ik gisteren incheckte bleek mijn premium kamer inderdaad het beloofde uitzicht op het zwembad te hebben. Men was echter vergeten te melden dat daarachter een drukke straat loopt. Kamers zat, dus ik heb mij snel laten verplaatsen naar een bloemetjeskamer aan de rustige achterkant van het hotel.
Ondanks dit alles blijf ik hier vandaag een dagje om rustig de rest van mijn tocht te plannen en gewoon eens rond te kijken. Dikili is niets bijzonders. Een provinciestadje met 50.000 inwoners, weliswaar aan zee gelegen, maar eigenlijk geen buitenlandse toeristen, zeker niet in dit seizoen. Toch is het leuk om rond te lopen en het dagelijks leven te observeren. Daar komt toch nog flink wat beweging bij kijken, want mijn hotel ligt niet echt vlakbij het centrum. De wandeling gaat langs zee, en is dus geen straf. Ik kom zo wel aan mijn dagelijkse exercitie want ik denk dat ik in totaal zo’n 15 kilometer loop vandaag.
Het levendige centrum zit vol kleine café’s met oude mannetjes die veel thee drinken en tric trac spelen. Het staat in Turkije bekend als Tavla. Het spel wordt gespeeld in een hoog tempo en veel enthousiasme. Het lijkt erg op Westers backgammon. Het dient ook om de verveling te verdrijven, zoals er in Nederland veel bejaarden zijn die golf en bridge spelen in afwachting van Magere Hein. Om de wachttijd te verkorten, vermijden zij beweging en verplaatsen zij zich, als ze dit kunnen veroorloven, bij voorkeur in een variant van de electrische golfkar. Het beleid is succesvol, want de mannen leven hier in het algemeen een stuk korten dan hun Nederlandse soortgenoten, ook door lekker veel sigaretten te roken. Zoals ook vaak te ruiken valt in hotelkamers.
In Turkije is er een rookverbod in musea, restaurants, luchthavens, hotels en andere openbare ruimtes. Roken mag buiten of – in enkele gevallen – in speciale rookruimtes. Het verbod wordt massaal en enthousiast genegeerd.
Ook zie ik hoe de gescheiden afvalverwerking in Turkije functioneert. Stap 1 is alles in de grijze container flikkeren. Stap 2 is een mannetje op een bromfiets die alles van waarde eruit haalt en sorteert. Blik, plastic, karton kan blijkbaar allemaal verkocht worden. Het systeem klinkt heel aantrekkelijk !
Ik bezoek ook de levendige markt waar alles vers van de boer wordt verkocht. Een kleurrijk schouwspel ! Maar het is wel erg warm vandaag, dus de rest van de dag breng ik op een terrasje aan strand door. Tot mijn verrassing zijn er enkele zeer fraaie strandtenten. Het zit opvallend vol met dames die smachtende blikken werpen, niet naar mij, maar naar het Griekse eiland aan de overkant….

Geschreven door WillemDeMol