Old Spice

🌤️ 20°
Vandaag breng ik een dagje door in Izmir. Met ruim 4 miljoen inwoners is het, na Istanboel en Ankara, de derde stad van Turkije. Maar zo voelt het zeker niet. Het is een aangename relaxte stad, zeker het gebied waar ik bivakkeer. Dat is vlakbij het Kulturpark, waar het aangenaam vertoeven is; het park is ook zeer populair bij pasgetrouwde stelletjes.
Izmir dat vroeger Smyrna heette is een eeuwenoude stad. Door de verwoestingen in de Eerste Wereldoorlog, de plunderingen tijdens de stadsbrand van september 1922 en zware aardbevingen in 1928 is van de oude stad heel weinig bewaard gebleven.
Na een uitgebreid ontbijt bij het naast het hotel gelegen café, wandel ik op mijn gemakje door de stad, park en bazaar. Het is een mooie mix van oud en nieuw. Boerka’s tussen de naveltruitjes. Kartonverzamelaars op de fiets naast de Porsches van de elite. Traditionele winkeltjes tussen de grote winkelketens. De schoenpoetser voor de GSM winkel. Moderne bouwprojecten waarbij het cement met paard en wagen wordt aangevoerd.
Na de koffie vervolg ik mijn weg langs de waterkant die groen en autovrij is. Onderweg ben ik getuige van een Turkse Tragedie. Een klein mini poedeltje met jasje ontsnapt aan de aandacht van het baasje en rent voor mijn ogen de straat op. Helaas voor het hondje komt er juist een taxi aanrijden die er hard overheen rijdt. Ik hoor een bonkend geluid en de auto komt tot stilstand. Daar ligt Fifi, levenloos. Het vrouwtje is in alle staten en loopt gillend over de stoep, ze moet door omstanders in bedwang worden gehouden. Fifi maakt nog een stuiptrekking en dan geschiedt het mirakel. Hij staat op en strompelt op eigen kracht terug de stoep op. Ik zie geen bloed of andere schade, dus je mag wel spreken van een wonder !
Om wat gestroomlijnder te zijn tijdens het fietsen, laat ik mij door de plaatselijke barbier een snelle coupe aanmeten. Ook in Nederland ga ik altijd naar een Turkse kapper die nauwelijks Nederlands spreekt. Het grote voordeel is dat ik dan niet de nichtenpraatjes van de de gemiddelde Hollandse kapper hoef aan te horen. Ik ben meestal in 10 minuten klaar. Nu duurt het aanmerkelijk langer. Elk haartje wordt zorgvuldig aangepakt en pas na een half uur komt de finale. Met een soort vlammenwerper worden de minuscule haartjes in mijn oren weggebrand.
Als kers op de taart wordt ik ook nog besprenkeld met Old Spice. De lucht doet mij gelijk denken aan vroeger, toen Prikkie de Pool met deze aftershave van zijn vader de Katwijkse discotheken onveilig maakte. Op basis van de ervaringen destijds, hoeft niemand te vrezen dat ik hier blootsta aan vrouwelijke aandacht...

Geschreven door WillemDeMol