Tijdens het ontbijt vragen we het hotel om voor ons een taxi te bestellen om ons naar het treinstation te brengen. De taxichauffeur is er ruim op tijd, en complimenten voor de chauffeur want hij rijdt heel netjes. We zijn ruim op tijd voor de trein, die stipt om 10:11 uur vertrekt.

Busan is niet ver, iets meer dan een half uur met de trein. In de trein zien we toch dat stukje beleefdheid dat we herkennen uit Japan. De conducteurs buigen bij het in en uitgaan van de coupé. Niet zo ver als in Japan overigens. Er zit wel een duidelijk verschil tussen de landen, maar dat maakt het juist interessant.
Naar buiten kijken deze treinreis heeft niet heel veel zin, want 80 procent van de tijd rijdt de trein door tunnels. Af en toe krijgen we een glimp van het landschap te zien en zien we ook nog een gigantisch Boeddha beeld.

Als we in Busan zijn gaan we eerst op zoek naar lockers voor onze tassen. Het is nog geen 11 uur, dus het duurt nog een poos voordat we in ons hotel kunnen inchecken. Wel zo handig om de tassen even achter te laten op het station.

We komen er al snel achter dat Busan heel uitgestrekt is. Reistijden zijn hier een stukje langer dan in Seoul. Omdat het hoofdstation redelijk in het midden zit, en ons hotel in het oosten, besluiten we eerst de bezienswaardigheden aan de westkant te bekijken. Een van de leukste wijken van Busan schijnt Gamcheon Culture Village te zijn.

Gamcheon Culture Village werd gesticht door vluchtelingen uit de Koreaanse Oorlog die hun huizen in trapvorm bouwden aan de voet van het kustgebergte. Het was een achterstandswijk die inmiddels is omgetoverd in een kleurrijke wijk ter verbetering en om toerisme aan te trekken.
De steegjes zijn versierd met muurschilderingen o.a. gemaakt door de bewoners. Le petit prince is het hoofdkarakter hier. Geen idee waarom daarvoor gekozen is.
Gamcheon Culture Village is nu een romantisch wijkje geworden, met heeeeel veel toeristen. Er worden hier nu mooie herinneringen gemaakt in plaats van de pijnlijke sporen van het oorlogsverleden van Busan/Korea. We slenteren er doorheen, en alle kleurrijke huisjes zijn een mooi zicht. Voor de rest is het vooral dus erg toeristisch. Cas neemt weer eens een ijsje, en Rogier gaat voor een frozen beer. Bevroren bier? Echt?!?! Ja, echt, die Koreanen verzinnen van alles. De smaak is niet bijzonder.

We pakken de bus naar de Jagalchimarkt. Dit is een hele grote markt met verse vis en zeevruchten om mee te nemen of ter plekke bij de kraampjes te eten. Dat laatste doen wij! Rogier wilde heel graag een keer king crab eten, en dit is zijn kans. Beneden zoeken we de schaal -en schelpdieren uit, en dan worden we meegenomen naar de 1e verdieping. Daar zijn allemaal tafeltjes en wordt in het midden de vis klaargemaakt.
Rogier is heel stoer want hij heeft ook een octopus genomen. Dit rare beest heeft nog heel veel stuiptrekkingen nadat het in stukjes gesneden is. Ik vind het er zo smerig uitzien! Het is wat lastig om deze bewegende en plakkerige stukjes met de eetstokjes op te pakken voor Rogier, maar hij krijgt het voor elkaar. Ik ben vooral bang dat er een in zijn slokdarm komt vast te zitten, maar het gaat goed. Er zit niet heel veel smaak aan, zegt hij.

We lopen daarna naar een groot warenhuis met veel verdiepingen. Onderweg zien we een aantal fitness toestellen waar een aantal oude mensen bezig zijn om fit te blijven. Kijk even goed op de foto, want er hangt er zelfs eentje op zijn kop.

We struinen door het winkelcentrum en gaan dan terug naar het station voor onze koffers. We willen met de bus naar het hotel, maar dat blijkt niet mee te vallen. Er rijden al twee bussen aan ons voorbij, en mensen met grote tassen/koffers willen ze al helemaal niet. De bussen zitten overvol. We besluiten dan maar een taxi te nemen. Die doet er door de drukte een uur over om ons naar het hotel te brengen (Shilla stay Haeundae), terwijl het maar 16 kilometer is. We zijn er in ieder geval, en de taxi is nog geen €14,-, dus dat valt alles mee.

We hebben in dit hotel ook weer twee kamers, en dit keer zitten we niet naast elkaar. De jongens zitten op de negende verdieping en hebben een kamer met twee losse bedden. Rogier en ik zitten op de elfde verdieping met een kamer met 1 groot bed. Het ziet er netjes uit.

Tijd om de omgeving van ons hotel te bekijken. We zitten ongeveer gelijk aan Haeundae beach. En we lopen zo een drukke, gezellig uitziende straat in, als we de doorgaande weg oversteken. Op die doorgaande weg komen regelmatig erg dure auto’s voorbij rijden, wat de jongens dan weer leuk vinden om te zien.

Avondeten doen we bij een sushirestaurantje. Je kan tenslotte nooit te vaak of te veel sushi eten. 😅 Daarna lopen we langs het strand over de boulevard. Er worden hier zandkunstwerken gemaakt. Er zijn al een paar kleinere kunstwerken klaar. Heel benieuwd of we morgen nog zien wat de grotere bergen gaan worden. Heel knap!

Tijd voor een ijsje, want wat voor de sushi geldt, is eigenlijk ook van toepassing op ijs. 😃 Daarna nog even terug naar het strand. Het is er nu donker, maar er zijn artiesten bezig die de bezoekers vermaken. We blijven even een poosje staan kijken naar een man die er een hele show van maakt.

Benieuwd wat de dag van morgen ons weer gaat brengen. Deze was in ieder geval weer mooi. Ik zou willen zeggen: ‘slaap lekker!’, maar dat duurt voor iedereen in Nederland nog een eeuwigheid. Wij gaan in ieder geval met een heel veilig gevoel slapen, want in de hoek van de kamer naast het raam zitten twee haken voor de descending life line…. Tot morgen!

Geschreven door Travelmemories