We starten rustig op, maar zijn nog steeds vroeg wakker hier. Na een week zijn we verder goed gewend aan het tijdsverschil. Vandaag rijden we naar Monument Valley.

We kijken nog bij een paar uitzichtpunten als we de Grand Canyon uitrijden. Het blijft bijzonder om te zien hoe de aarde hier zich open splijt. Als we nog even een souveniertje kopen raken we aan de praat met medewerkster Anja van het visitorcenter. Zij is Nederlandse, getrouwd met een Amerikaan, en woont al 38 jaar in Amerika. Ze werkt in de zomermaanden in verschillende parken, en in ruil daarvoor hebben ze een plek voor hun RV met stroom en water. In de wintermaanden staan ze in een Statepark bij San Diego, en dan werken ze daar als vrijwilliger. We krijgen een paar goede tips voor Grand Teton National Park, haar favoriete park. Verder geeft ze aan dat het dit jaar duidelijk overal rustiger is met toeristen. Blijkbaar hebben de komende verkiezingen hier grote invloed op. Mensen gaan hier een onzekere toekomst tegemoet en dat heeft zo zijn weerslag op de vakantieplannen. Relatief weinig Amerikaanse toeristen nu in de parken. In Nederland is het niet voor te stellen dat het vormen van een nieuwe regering de vakantieplannen in de war schoppen. Verder gaven wij nog aan dat we de komende verkiezingen met de kandidaten Trump en Biden niet zo goed snappen. Maar zij gaf aan dat ze op het moment geen andere keus hebben. We gaan het zien in het najaar. Ik ben ondertussen hier op vakantie het boek Vos in de VS aan het lezen dat een goede inkijk in het Amerika van nu geeft. Erg interessant.

We rijden verder naar Tuba City. Dat klinkt als een hele leuke vrolijke stad, maar wat een deprimerende omgeving is dit. Wij lunchen hier, en je ziet hier voornamelijk native Americans, oftewel indianen. Daar word je echt niet vrolijk van. Nu kennen wij hun verhaal niet goed genoeg, maar deze mensen stralen geen energie uit, het ziet er allemaal armoedig uit en ze hebben stuk voor stuk obesitas. Er gaat hier iets niet goed.

Door naar Navajo National Monument, en dan hebben we opeens een korte regenbui onderweg. 😱 Niet dat het invloed heeft op de temperatuur, want die blijft tegen de 40 graden. Navajo National Monument is heel rustig, weinig toeristen. We lopen hier een korte wandeling (Sandal Trail) naar het uitzichtpunt voor de Betakakin Cliff Dwelling. Daar zijn huizen in een overhangende rots uitgehakt, en rond 1300 na Chr verlaten. Een stukje echt oude geschiedenis van Amerika.

Nog een uurtje verder rijden en dan zijn we bij Monument Valley. Hier zijn talloze films opgenomen, we voelen ons als in een filmset. De camping heeft hier eerste rangs uitzicht op de rotsen. Geen betere plek om een zonsondergang te kijken. Ook bezoeken we het visitorcenter, maar dat bestaat hier voornamelijk uit kunst/souveniers van de native Americans. Ze hebben er echter wifi, en dat hebben we op de camping niet, ook geen 4G/5G bereik overigens. Wat ze wel hebben op deze camping zijn douches!!!! En wat is dat lekker na twee dagen even snel afgespoeld te hebben in de camper. Nu kan ik mijn haar weer wassen. Dat voelt als luxe! We hadden het hier overigens ook veel drukker verwacht. Negen jaar geleden stonden er veel meer campers en tentjes. Nu staan we zo maar met een paar campers, en zien we geen één tentje.

Soms vallen dingen je op in een andere land en dat is ook hier zo. De schotjes tussen de toiletten en de douches zijn op formaat mini. Ze beginnen twintig/dertig centimeter boven de grond, en zijn dan maximaal 1,5 meter hoog, wat uitkomt op 1,80 meter als je geluk hebt. Vaak wat lager en dan kijk ik er zo overheen. Je hebt privacy, maar niet al te veel. 😅

Deze dag sluiten we af met de zonsondergang, die jammer genoeg wat mistig wordt door wind en zand in de lucht. Maar toch fantastisch, het was weer genieten!

Geschreven door Travelmemories