We reizen vandaag verder naar Takayama in het binnenland van Japan. Maar natuurlijk eerst nog even Japans ontbijten met vis en andere echte Japanse gerechtjes. En mochten jullie het willen weten, waarschijnlijk niet, maar inmiddels ruiken wij uit al onze poriën naar Japanner. Wat ander eten allemaal wel niet met je doet. 😬

Dan met de bus naar Odawara Station en vanaf daar met de Shinkansen 🚄, naar Nagoya. Deze trein gaat zo’n driehonderd kilometer per uur, en zoeft zomaar over het spoor. In een uurtje zijn we in Nagoya en stappen we over op een ‘gewone’ trein naar Takayama. En nu hebben we het gevoel dat we in het programma Rail Away meedoen. Het is een prachtige route door de bergen, langs een rivier, en kleine dorpjes. Zeker geen straf om dan twee en half uur in de trein te zitten. In de verte zien we bergen met besneeuwde toppen. Ze noemen dit gebied wel de Japanse Alpen. Om kwart over twee zijn we in Takayama. Het hotel ligt op vijf minuten lopen van het station en gelukkig kunnen we gelijk inchecken en de koffers naar de kamer brengen. Dit hotel wordt ook een Ryokan genoemd. Het is in onze ogen wel een erg moderne versie daarvan, want het zit in een gebouw met 13 verdiepingen. De vloeren zijn ook hier belegd met matten en we slapen weer op futons. De kamer is verder prima, helaas zonder privé onsen/bad.

We gaan op verkenning uit in de oude binnenstad. Deze stad is nooit gebombardeerd, dus heeft nog de echte authentieke houten gebouwen. Wat geeft dat een mooie sfeer! We dwalen een beetje rond, eten een ijsje en Rogier crème brulee. Dachten wij dat dat toch echt een Frans nagerecht was, je komt het hier in Japan overal tegen. Er zit een stationary shop in het centrum, die ik als papier en pen liefhebber natuurlijk niet kan overslaan. Ik hoopte op echte Japanse producten, maar het zijn voornamelijk westerse merken. Wel leuk om rond te kijken.

Terug in het hotel is het tijd om een wasje te draaien. Het nadeel van licht bepakt zijn, maar het is ook zo gebeurd.

‘s Avonds willen de jongens graag bij de Mc Donalds eten. Na al het Japanse eten wat ze geprobeerd hebben, mag dat ook wel een keer. En Rogier en ik houden het toch een beetje Japans met een Mac Samourai.

Iedereen die ons reisblog volgt en reacties achterlaat, heel erg bedankt! Ik kan niet direct terug reageren, maar we vinden het erg leuk om te lezen.

Geschreven door Travelmemories