We staan vroeg op om op tijd naar het bamboo forest in Arashiyama ten westen van Kyoto te gaan. Stukje metro en dan met de trein. Ook nu blijkt het weer ontzettend druk te zijn. De trein staat stampensvol. In een file lopen we vanaf het station naar het bos. Gelukkig verspreid de mensenmassa zich dan al snel, en is het prima te doen. Indrukwekkend is de bamboe zeker! Ze worden hier zo’n 28 meter hoog. Een mooi pad slingert er doorheen. Het is niet zo heel groot, maar zeker de moeite waard.

In Arashiyama is nog meer te doen dan alleen het bamboebos. We lopen door een parkachtige omgeving naar de rivier, waar de beroemde Togetsu brug over ligt. Waarom dit een bezienswaardigheid is, is mij niet duidelijk. Het is gewoon een houten brug….langs de rivier pakken we wat te drinken uit een automaat, en heeft Rogier een gesprek met een oude Japanse man, die al ruim 40 jaar de registratie van de tempels bijhoudt. Hij praat een beetje gebrekkig Engels en wat woorden Spaans. Gelukkig spreekt Rogier iedere taal…dus interessant om zo in gesprek te komen. De Japanners zijn verder erg terughoudend. Sommige zeggen verlegen, maar dat is het volgens mij niet. Het hoort gewoon niet in de cultuur om zomaar met een vreemde te gaan praten.

We steken de brug over naar de andere kant van de rivier en gaan daar naar een uitzichtpunt/apen park. Na heel wat hoogtemeters komen we boven op de berg aan waar apen vrij rondlopen en we een mooi uitzicht over Arashiyama en Kyoto hebben. Het was wel even puffen, want het is hier vandaag warm en benauwd weer. De apen zijn erg grappig om te zien. Er lopen heel wat kleintjes bij.

Terug beneden eerst even een ijsje voordat we teruglopen naar het station. Naast het Arashiyama station ligt nog een ‘forest’ van allemaal kolommen waarin de stof van kimono’s is verwerkt. Ook hier worden weer veel insta famous photo shots gemaakt. Ik maak ook maar een fotootje. 😅
We lopen verder en kopen nog een Taiyaki, een Japanse gevulde, visvormige wafel. Twee met chocolade er in en twee met custard.

Dan hebben we onze zinnen gezet op de beroemde gouden tempel: Kinkaku-ji. Het laatste stuk moeten we met de bus, en dat is vandaag eigenlijk echt niet te doen. Nu zijn die Japanners klein, en kunnen er veel in één bus gepropt worden, maar ik sta er toch niet echt fijn tussen. Ik denk dat we een Guinness Book of records record hebben gehaald met de meeste mensen in één bus. Gelukkig kijk ik met mijn lengte ruim over de gemiddelde Japanner heen en kan ik dus nog ademhalen.

Eerst maar eens naar de tempel. Ook hier is het uiteraard druk, maar de tempel is werkelijk prachtig. Zo mooi staat die te shinen met zijn gouden kleur. Het lukt zelfs om foto’s te maken, zonder al te veel andere mensen er op. Maar laat je dus niet voor de gek houden. Je bent hier niet alleen!

De jongens hebben het hierna wel even gehad, en dat is op zich ook begrijpelijk. We pakken een taxi terug naar het hotel. Dat is helemaal niet zoveel duurder dan met z’n vieren met het openbaar vervoer. Wat een luxe, na al die drukte. Terug in het hotel gaan de mannen even relaxen, maar ik heb nog te veel op mijn wensenlijstje staan dat ik wil zien. Op ruim een kilometer afstand van het hotel ligt Kasteel Nijō. Ik loop er naar toe, maar zie daar ter plaatse pas dat je hiervoor entree moet betalen. Dit is overigens heel verschillend in Japan. Sommige dingen kun je zo naar toe, bij andere betaal je een klein bedrag. Nu was ik zo stom om zonder geld op pad te gaan….alleen wat kleingeld. Laat dit kasteel nu net meer kosten dan de gemiddelde attractie hier. Helaas! Aan de andere kant, er staat een lange wachtrij, en misschien is dit een teken dat ik voorlopig genoeg tempels/kastelen heb gezien.
Ik ben niet zomaar uit het veld geslagen, want onderweg naar het kasteel kwam ik langs het Manga museum. En laat ik daar nu net wel genoeg geld voor bij mij hebben. Anders had ik dat misgelopen. Manga zijn Japanse stripverhalen. Dat is iets te kort door de bocht, maar is wel de makkelijkste omschrijving. In het museum lees ik over de geschiedenis van Manga. Er zitten tekenaars die een manga figuur van je kunnen tekenen, je kunt zelf tekenen, maar wat vooral opvalt zijn de rijen, meterslang, met Manga boeken. En overal, maar dan ook echt overal, zitten mensen deze boeken te lezen. Aangezien mijn Japans nog niet verder rijkt dan enkele woorden, sla ik dat over. Ik dwaal door het museum, en verwonder mij. Jong en oud leest hier Manga boeken, het is een cultuur op zich.

Als ik terugkom in het hotel zegt Rogier dat hij het hotel even voelde bewegen en dat de gordijnen heen en weer gingen. We zitten op de negende verdieping. Op de grond heb ik niks gemerkt. Luuk heeft het ook gevoeld. Ze twijfelen nog of er een beving was of dat er zwaar verkeer langs is gekomen. Later krijg ik een berichtje uit Nederland dat er een aardbeving was in Japan. De aardbeving heeft een kracht gehad van 6,3 op de schaal van Richter, en was aan de westkant van het land. We zijn dus veilig mensen! Wel weer een stoer verhaal erbij voor Rogier en Luuk: een aardbeving gevoeld in Japan!

Er is genoeg uitgerust deze middag, dus tijd om nog even op pad te gaan in de wijk. Een beetje rondlopen door de winkelstraten, maar niks gekocht. We sluiten de middag af bij ons favoriete Sushi restaurant op verzoek van Luuk en Cas. Nu kan het nog, dus genieten we er extra van.

Dan toch ook nog maar even langs de amusementshal die we gisteren ontdekt hebben. De jongens vinden dat erg leuk. Ondanks de warmte en drukte toch weer een goed bestede en mooie dag!

Geschreven door Travelmemories