Vandaag al op tijd weg, want om kwart voor negen moeten we klaarstaan in Clearwater om te gaan raften! We hebben er zin in.

Alles is goed geregeld, en na wat uitleg en het aantrekken van een wetsuit en zwemvest worden we met een ouderwetse gele schoolbus naar het beginpunt gebracht. Het eerste stuk van de rivier blijkt een klasse 4 te zijn, en daar mogen geen kinderen jonger dan 12 op mee. Cas moet daarom, samen met een aantal andere kinderen en vrouwen die niet durven, een klein stukje terug waar hij later kan opstappen.

Het eerste stuk is geweldig!!! Lekker ruig en grote golven. Op een haartje na blijft iedereen in de raft zitten, en kunnen we Cas ophalen. Cas krijgt een ereplaats op de raft, helemaal vooraan. Ook hier is de rivier nog van een klasse drie en gaat het lekker te keer. We stoppen onderweg nog bij een berehol in de rotsen aan de zijkant van de rivier, en even later stappen we allemaal uit om naar een waterval te lopen. In Wells Gray Park is 95% van de bomen in 1905 afgebrand, en er staan dus veel relatief jongere bomen. Bij de waterval zijn ze echter gespaard gebleven en daar staan nog mooie grote ceders. We kunnen achterlangs de waterval lopen, waar nog een groepsfoto wordt gemaakt. (We zijn met drie 8 persoons rafts).

Het laatste stuk op de rivier is niet meer zo heftig, en hier mag een beetje gestunt worden. Achterover hangen aan een touw op de punt van de raft, waarna de anderen de raft rond laten draaien. Een soort rodeo rijden! Rogier en Luuk proberen het, en vallen uiteraard in het water. Rogier neemt ook nog een duik in de rivier en laat zich een stukje meedrijven naast de raft.

Vanaf het eindpunt is het een klein stukje terug met de bus. Wij hebben genoten! Misschien wel de mooiste rafttocht die we ooit gemaakt hebben.

Na het omkleden gaan we naar een eettentje langs de weg, wat erg goed moet zijn volgens onze raftinstructeur. Het is van een Duitser die al jaren lang in Canada woont. Wij nemen bratwurst in een broodje. En toegegeven het smaakt goed na de hele ochtend te hebben geraft.
Daarna nog even om boodschappen. Wij verbazen ons om de hoeveelheid Nederlandse producten. (o.a. Stroopwafels en gevulde koeken). Wij kopen winegums van het Nederlandse merk g’woon. De prijs is overigens niet zo gewoon hoor. (5,99 Canadese dollar) Maar alle boodschappen zijn hier schreeuwend duur.

We rijden door naar het plaatsje 108 Miles. Hier staat het 108 Miles golf resort, waar we vannacht zullen slapen. Zoals de naam al doet vermoeden, gelegen aan een golfbaan en aan een meer. Onderweg zien we nog drie zeearenden en ik ben de enige die nog twee herten ziet. Het weer is vandaag een stuk opgeknapt, zo’n 18 graden met af en toe wat zon. ‘s Avonds wordt het nog wat beter en kunnen we heerlijk in de zon op het balkon zitten.

Geschreven door Travelmemories